Trudno zatem wyobrazić sobie skuteczność w zakresie odpowiedniego doboru stylów
kierowania (o różnym poziomie delegowania uprawnień), bez uwzględnienia emocjonalnych
uwarunkowań budowania relacji z podwładnymi. Można założyć więc, że menedżer o wysokim
poziomie samoświadomości emocjonalnej, adekwatnie dobiera style kierowania do oczekiwań,
możliwości, poziomu rozwoju kompetencji i motywacji pracowników, starając się godzić cele
i oczekiwania podwładnych z celami organizacji.
Jako trener, psycholog biznesu z ponad 25 letnim stażem, aktualnie zatrudniony w
sektorze finansowym, bezpośrednio doświadczam zmieniających się kryteriów efektywności
skutecznego lidera, ewoluujących w kierunku nie tylko kompetencji merytorycznych,
organizacyjnych i procesowych, ale także wymagających stałego doskonalenia umiejętności
społecznych - wysokiego poziomu samokontroli, samoświadomości, a także wrażliwości
emocjonalnej.
Wysokie wymagania w zakresie kompetencji społecznych związane zarówno ze
specyfiką działania sektora bankowego jak i coraz większą konkurencją na rynku pracy w tym
segmencie gospodarki, skłaniają do empirycznej weryfikacji roboczej tezy o wysokiej
sprawności zarządczej menedżerów z sektora bankowego.
Sprawność ta dotyczyć powinna umiejętności adekwatnego osądu menedżerskiego,
kompetencji ważnej z punktu widzenia efektywnego podejmowania decyzji i zarządzania
zespołem. Rozumienie pojęcia „ osąd menedżerski ” dotyczy umiejętności trafnego określenia
najlepszej w danych okolicznościach strategii pracy z zespołem (przejawiającej się wyborem
stylu kierowania, najbardziej adekwatnego w danej sytuacji).
Biorąc pod uwagę stopień złożoności oraz interdyscyplinarności projektów
realizowanych w sektorze usług bankowych i finansowych, kryterium doboru stylu kierowania
nie może wyłącznie ograniczać się do oceny merytorycznych kompetencji pracowników i
specyfiki realizowanych celów biznesowych, ale powinno także uwzględniać kontekst
uwarunkowań emocjonalnych oraz jakości relacji, wpływających na efektywność działania w
wymagającym środowisku technologicznym, regulacyjnym i społecznym, pod silną presją
czasu. Można więc roboczo założyć, iż inteligencja emocjonalna rozumiana jako zestaw
określonych zdolności i kompetencji emocjonalnych menedżera, może okazać się istotną,
determinantą wyboru stylu kierowania, orientacji liderskiej oraz zdolności do adekwatnego