2.3. STYLE KIEROWANIA – PRZEGLĄD KLUCZOWYCH TEORII
Zagadnienia związane z uwarunkowaniami skuteczności liderskiej stanowią od wieków
temat różnorodnych rozważań, a od początku XX w. także obiekt badań naukowych.
2.3.1. Style kierowania w świetle klasycznej teorii zarządzania
Dynamiczny rozwój kapitalistycznej gospodarki początków XX w., zaowocował erą
„przemysłowej rewolucji”. Zagadnieniom związanym z rozwojem technologicznym i
postępującą mechanizacją procesu produkcji, zaczęły towarzyszyć badania nad zwiększaniem
efektywności organizacji pracy, skuteczności kierowania i indywidualnej wydajności
pracowników.
Jednym z pionierów naukowego podejścia, opartego na badaniach empirycznych i
racjonalnym wnioskowaniu był F. W. Taylor, oficjalnie uznany za „twórcę zarządzania
naukowego”.
Bazując na badaniach empirycznych, F. Taylor wskazywał na konieczność podziału
pracy na prostsze czynności. Korzyścią takich działań miał być wzrost ogólnej efektywności.
Ważnym czynnikiem był także fakt, iż po dokonaniu podziału procesu produkcyjnego na
mniejsze elementy praca mogła być wykonywana sprawniej i z większą starannością.
Jednocześnie kierownictwo posiadało niemal całkowitą kontrolę nad zadaniami i przebiegiem
pracy.
Istota kierowania w ujęciu Taylora sprowadzała się do przekazywania pracownikowi
konkretnych instrukcji wraz z harmonogramem wykonywania określonych czynności oraz
oczekiwania ich skrupulatnego wykonania. Motywowanie opierało się na wzajemnie
współistniejącym systemie kar i nagród^58.
58
Piotrowski W., Koźmiński, A. (red.). „Zarządzanie. Teoria i praktyka”., Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010.,
s. 622- 625 .; Giddens, A., Sutton, P. „Socjologia”, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012., s. 893.