integrujący aspekty rozwoju kompetencji osobistych (w tym także emocjonalnych -
wchodzących w zakres inteligencji emocjonalnej), wpływających na elastyczność w zakresie
wykorzystywania dostępnych stylów kierowania.
Goleman, Boyatzis, McKee przedstawiają model samorozwoju kompetencji
przywódczych (Leadertship self-directed learning), bazujący na budowaniu samoświadomości
liderów w oparciu o proces planowego samodoskonalenia^150 :
- Wizja przyszłości (ja-idealne).
- Wizja teraźniejszości (ja-realne).
o Mocne strony.
o Obszary doskonalenia. - Plan działania – ukierunkowany na zwiększanie potencjału mocnych stron i
eliminację obszarów doskonalenia. - Testowanie (praktyka nowych zachowań, przekonań, emocji).
- Budowa relacji opartych na zaufaniu (wspierających na bazie „sprzężenia
zwrotnego” pozostałe elementy procesu).
W opinii autorów, trening samodoskonalenia oparty na opisanym powyżej modelu
samorozwoju prowadzi do wzrostu samoświadomości emocjonalnej, samokontroli, empatii
poznawczej i innych kompetencji wchodzących w zakres inteligencji emocjonalnej,
wpływających na adekwatne i elastyczne wykorzystywanie stylów kierowania w praktyce
menedżerskiej^151.
Autorzy nie zamieszczają danych empirycznych potwierdzających trafność przyjętych
założeń teoretycznych modelu, przez co – w mojej opinii - może być on traktowany w
większym stopniu, jako inspiracja do własnych eksploracji niż dowód naukowy.
150
151 Tamże, s. 129.^
Tamże, s. 130.