zaangażowania po stronie podwładnych. Nieodłącznym elementem procesu upełnomocniania
podwładnych jest ciągła stymulacja rozwoju ich kompetencji i profesjonalnej dojrzałości,
prowadząca w efekcie do systematycznego powiększania zasięgu ich odpowiedzialności i
efektywności. Praktyczna aplikacja liderskiej orientacji na upełnomocnienie skutkuje nie tylko
wzrostem motywacji, ale również wyraźnie wzmacnia poziom zaufania pomiędzy
menedżerem, a pracownikami. Odgrywa to istotną rolę w procesie zarządzania w zmiennym i
nieprzewidywalnym otoczeniu gospodarczym. Dywersyfikacja odpowiedzialności, odejście do
praktyk hierarchicznego modelu podejmowania decyzji pozwala na znacznie bardziej
elastyczne działanie w skomplikowanym otoczeniu. Warto również podkreślić, iż liderska
orientacja ukierunkowana na upełnomocnianie wzmacnia poczucie wpływu pracowników, ich
motywację wewnętrzną oraz poziom zintegrowania z organizacją. Tego rodzaju orientacja
liderska sprawdza się w przypadku działania pod presją czasu, przy silnej konkurencji i dużej
niepewności rynkowej. Jest to także efektywne podejście w kontekście zarządzania
pracownikami o wysokim poziomie kompetencji, w segmentach rynku bazujących na wiedzy i
innowacyjności, zwłaszcza w sytuacji wykorzystywania przez organizację, nowych modeli
kierowania – np. zarządzania „zwinnego”.
Orientacja na kontrolę akcentuje pozycję i rodzaj wpływu lidera.
Menedżerowie preferujący orientację liderską ukierunkowaną na kontrolę, przywiązują
istotną rolę do sprawowania nadzoru nad procesem realizacji zadań. Menedżerowie preferujący
orientację na kontrolę na ogół niechętnie pozbywają się uprawnień decyzyjnych i mniej chętnie
delegują odpowiedzialność decyzyjną na podwładnych, szczególnie w zakresie decyzji
kluczowych dla realizacji zadań. Nie oznacza to jednak, iż w każdym przypadku wykazują
skłonność do nadmiernego autorytaryzmu. W swojej praktyce liderskiej wykorzystują praktyki
konsultacyjne, zachęcając współpracowników do dzielenia się opiniami i propozycjami
rozwiązań, jednak zazwyczaj sobie pozostawiają decyzję dotyczącą ostatecznego wyboru
rozwiązania. Orientacja na kontrolę stanowi efektywny sposób kierowania w sytuacji gdy
menedżer posiada ekspercką wiedzę w danej dziedzinie i zarządza zespołem mniej
doświadczonych pracowników. W sytuacji pracy z dojrzałym zespołem o wysokim statusie
kompetencyjnym, aplikowanie tego rodzaju orientacji liderskiej w dłuższej perspektywie
czasowej może skutkować demotywacją podwładnych, mających poczucie braku realnego
wpływu na ostateczny kształt podejmowanych decyzji. W skrajnych przypadkach może to
znacząco obniżyć poziom zaufania pomiędzy doświadczonym zespołem, a liderem. Silna