22 21 AUGUSTUS 2019 — WWW.KNACK.BEking met de Chinese overheid?
GARBAR: We moeten daar heel voor
zichtig in zijn, vooral om onze geloof
waardigheid tegenover de slachtoffers
niet te verliezen. De Chinese overheid
zet veel middelen in om het gedrag van
haar bevolking te monitoren. Onder
meer het recht op huisvesting en
onderwijs in het land hangen daarvan
af. Welnu, als die overheid zou verne
men dat een Chinese vrouw zich in
Europa heeft geprostitueerd, en op die
manier misschien het imago van haar
land heeft geschonden, dan
kan dat gevolgen hebben
voor haar of haar familie.
Daarom wisselen we momen
teel alleen algemene infor
matie uit met China, en zeker
geen namen of geboortedata.
Hoe reageren Albanese,
Roemeense, Bulgaarse en
Nigeriaanse prostitutienet-
werken op de komst van
Chinese concurrentes?
GARBAR: Een oorlog tussen
clans van verschillende
nationaliteiten is er bij ons
weten niet. Maar we heb
ben, eerlijk gezegd, geen
zicht op de relaties tussen al
die verschillende criminele
dadergroepen. Er is gewoon
te weinig geïnvesteerd in de
strijd tegen mensenhandel.
Sinds een vijftal jaar heeft
de politie – vooral om poli
tieke redenen – veel capa
citeit vrijgemaakt voor
mensensmokkel en illegale
migratie, ten koste van men
senhandel. Dat evenwicht op
nationaal en lokaal niveau
opnieuw hersteld zien: daar
droom ik van. Mensenhandel
komt tenslotte echt neer opzich sindsdien aangepast:
geweld is minder courant
geworden, in de plaats zijn
bedreigingen gekomen. De
Chinese vrouwen moeten de
kosten van hun reis terug
betalen, krijgen ze te horen,
‘anders zullen je familie in
China, je kinderen of jijzelf
problemen krijgen’. En ze
staan allemaal onder surveil
lance van een madam of
pooier. Er is altijd iemand in
de buurt om een deel van de
opbrengsten op te strijken.
Hoe werken de achterlig-
gende criminele netwerken?
GARBAR: Een duidelijk zicht
daarop zullen we pas over een
jaar of twee hebben. Binnen
Europol wordt er in ieder
geval prioritair aan gewerkt.
Om een onderzoek te laten sla
gen, moet je als politieagent
eerst het vertrouwen van de
slachtoffers winnen. Pas dan
krijg je concrete informatie los
die tot resultaten kan leiden.
Dat is niet gemakkelijk, zeker
in een erg gesloten milieu als
het Chinese.
Hoe verloopt de samenwer-meisje doet het goed.’ Daarnaast heb je
mondtotmondreclame en sociale
media zoals WhatsApp. Soms boeken
klanten zelfs een Airbnb. Zo gaat het
tegenwoordig. De motelletjes, dat is
vintage geworden.
Over hoeveel Chinese prostituees
spreken we?
GARBAR: In België gaat het naar schat
ting om honderden vrouwen. We treffen
ze vooral aan in grote steden waar je al
een Chinese diaspora hebt: Brussel,
Antwerpen, Gent, Luik en Charleroi.
Doorgaans zijn ze in Europa gearriveerd
per vliegtuig, met geldige Schengenvisa.
Gemiddeld zijn ze vijfentwintig jaar oud.
We gaan aandachtig na of er geen min
derjarigen bij zijn.
Is het een verontrustend fenomeen?
GARBAR: Zeker, net omdat het ‘reser
voir’ zo groot is. In China, met zijn
1,4miljard inwoners, zijn er 3 à 4mil
joen prostituees. Prostitutie is er bij wet
verboden, maar al een paar jaar wordt ze
meer getolereerd. Het Chinese cliënteel
verkiest relatief jonge vrouwen. Dat
maakt dat de prostituees al beginnen
rond hun 18e. Zodra ze 22, 23 jaar zijn,
worden ze in China ‘te oud’ bevonden.
De criminele netwerken sturen ze dan
naar Europa en de Verenigde Staten.
Zijn die vrouwen slachtoffers of kiezen
ze er zelf voor?
GARBAR: Voor de politie is elke prosti
tuee een potentieel slachtoffer. Blijkt dat
een vrouw er zelf voor gekozen heeft?
Dan is er geen probleem.
Is er bij Chinese prostituees sprake
van geweld of druk?
GARBAR: Niet zoals bij de Albanese of
Bulgaarse prostitutienetwerken van de
jaren 1990. Toen drukten pooiers sigaret
ten uit op de lichamen van de vrouwen
of sloegen ze hen bont en blauw. Politie
en gerecht hebben daar streng tegen
opgetreden. Het criminele milieu heeft
‘We treffen de vrouwen vooral aan
in grote steden waar je al een Chinese
diaspora hebt: Brussel, Antwerpen, Gent,
Luik en Charleroi. Gemiddeld zijn ze
25 jaar – te oud voor de prostitutie
in hun thuisland.’
‘De voorbije jaren heeft de politie
- vooral om politieke redenen –
veel capaciteit vrijgemaakt
voor mensensmokkel
en illegale migratie, ten koste
van mensenhandel.’
ERIC GARBAR➜ 4 februari 1972
geboren in Charleroi
➜ 1995‑1999 agent bij
de lokale politie in
Charleroi ➜ Leidde het
onderzoek naar men‑
senhandel bij de lokale
politie (1999‑2004) en
de federale gerechte‑
lijke politie (2007‑
2010) in Charleroi
➜ 2013‑2014 commis‑
saris en coördinator
mensensmokkel bij
centrale dienst men‑
sensmokkel en mensen‑
handel van de federale
gerechtelijke politie
➜ Sinds juli 2019
diensthoofd van de
cel mensensmokkel
en mensenhandel bij
de federale gerechte‑
lijke politie