SPORT
21 AUGUSTUS 2019 93paar seizoenen miste door een
opstoot van leukemie – de
Cercle-doelman is helaas her-
vallen. Misschien waren deze
voetballers zonder hun licha-
melijke zorgen ook al eerder
verkocht.
Keeper Sammy Bossut heeft
veruit de langste staat van
dienst: al sinds 2006 verde-
digt hij het doel bij Zulte
Waregem. Van de veldspelers
klopt niemand Michiel Jonck-
heere van KV Oostende. De
geboren Oostendenaar debu-
teerde er in 2011. KVO speelde
toen nog in tweede klasse.
Jonckheere maakte er de pro-
motie mee, en de wilde jaren
onder Marc Coucke. Ook hij
was lange tijd out met een
blessure. Twee weken gele-
den keerde hij terug, in de
wedstrijd tegen Club Brugge.
Jonckheere werd meteen uit-
geroepen tot man van de
match. De middenvelder
schrikt ervan dat hij in het
Belgische voetbal bij de
clubveteranen hoort: hij is
tenslotte nog maar 29. ‘Voor
mij was het vanzelfsprekend
om bij Oostende te blijven’,
zegt hij. ‘Toegegeven, ik ben
een gewoontedier. Ik woon in
Adinkerke, vlak bij Plopsa-
land, op geen halfuur rijden
van de club. Mijn levenskwa-
liteit is top, de mensen van
Oostende appreciëren mij en
betalen me een mooi loon om
een droomjob uit te oefenen.
Ik ben hier graag. Waarom
zou ik dan vertrekken?’
Reden nummer één zal bij
veel spelers zijn: omdat er
elders meer geld te verdie-
nen valt. Maar voor
500 euro extra per maand
verhuist u niet naar Eupen?
MICHIEL JONCKHEERE: Dat is
ondenkbaar. Er zijn kansen
geweest om te vertrekken,
maar ik heb ze nooit ernstig
overwogen. Ik ben ook geen
superster. Een andere club zal
me niet meteen tien keer meer
betalen.
Mijn vader speelde in de
eerste ploeg, net als drie oomsen mijn jongere broer Tim.
Jelle Bataille, onze jonge
rechtsback, is een neef, en er
voetballen nog twee andere
neefjes bij de jeugd. Op fami-
liefeesten is het onderwerp
KV Oostende niet te vermij-
den. Niet dat het een reden is
om per se bij deze club te blij-
ven, maar het speelt wel mee.
Guy Ghysel, een van die
ooms die ook bij Oostende
voetbalde, is er vandaag
sportief directeur. Wanneer
u over een nieuw contract
onderhandelt, zit uw oom
aan de andere kant van de
tafel.
JONCKHEERE: In principe
moeten we dat allebei zakelijk
benaderen, maar dat zijn
ongemakkelijke gesprekken,
ja. Want als oom zou hij wil-
len dat ik goed verdien – dat
neem ik toch aan –, en tegelijk
is het zijn taak om het loon-
budget zo laag mogelijk te
houden.
Spelersmakelaars strijken
per transactie een forse
som op, waardoor de voet-
balmarkt steeds sneller
draait. Uw arme makelaar
heeft aan u niet veel ver-
diend.
JONCKHEERE: (lacht) Dat is
waar. Ik heb er wel één. In het
voetbal kun je niet zonder:
die mannen kennen de bedra-
gen. Ik ben geen grote winst-
post voor mijn manager, maar
veel werk zal hij aan mij ook
niet hebben gehad.
De macht van makelaars is
enorm, en aangezien zij er
belang bij hebben dat het geld
rolt... Voetbal is evenveel
business als sport. Clubs
kopen spelers om er winst op
te maken. Daarom arriveren
er almaar meer buitenlandse
voetballers zonder binding
met de ploeg waar ze terecht-
komen. Dat worden door-
gaans geen echte clubspelers.
Ik kan begrijpen dat de
gemiddelde Serviër er weinig
voor voelt om tien jaar bij KV
Oostende te blijven.
Stel: Oostende doet de ➽MICHIEL
JONCKHEERE
‘Mijn oom is
sportief directeur
bij KVO. Dat zijn
ongemakkelijke
loononder–
handelingen.’