Araştırmaların türleri incelendiğinde yarıdan fazlasının deneysel çalışma olduğu
dikkati çekmektedir. Deneysel çalışmaların daha sıklıkla kullanılmış olmasında dijital öykü
kullanımının eğitim ortamlarında başarı ve davranış üzerindeki etkilerini incelemek amacıyla
deney ve kontrol grupları oluşturularak hazırlanmış olması etkili olduğu düşünülmektedir.
İncelenen araştırmalarda daha çok nicel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Alan yazın
incelendiğinde (Akaydın ve Çeçen, 2015; Günay ve Aydın, 2015; Kula ve Sadi, 2015) nicel
araştırma yönteminin sıklıkla kullanılması yönünde benzer sonuçlar ortaya çıktığı
görülmektedir. Araştırma türlerinin genellikle deneysel araştırma olması, deney ve kontrol
gruplarındaki sayısal verilerin kullanılmış olması araştırma yöntemlerini de nicel araştırma
yöntemine sevk ettiği düşünülmektedir.
Araştırmalar örneklem alanı ve büyüklüğü yönünden incelendiğinde örneklem alanı
olarak daha çok ortaokul öğrencilerinin kullanıldığı, toplam örneklem büyüklüğü
sıralamasında da ilk sırayı ortaokul öğrencilerinin aldığı görülmektedir.
Araştırmaların %79’unun ortaokul öğrencileri üzerinde yapıldığı da önemli bir veri olarak
karşımıza çıkmaktadır. İlkokul düzeyinde dijital öykü kullanımına yönelik toplam örneklem
büyüklüğü %19 oranında kalmıştır. Bu oranın oldukça düşük olduğu dikkati çekmiştir. Dijital
öykü kullanımı eğitimde öğrencilerin aktif olmalarını sağlama, öğrenci - öğretmen
etkileşimini artırma ve tüm duyulara seslenme olanağı sağlamaktadır. Ayrıca öğrencilerde
dinleme, konuşma, okuma ve yazma becerilerini geliştirmeleri yönünde olumlu katkılar
sunduğu ortadadır (Kurudayıoğlu ve Bal, 2014). Bu sebeple ilkokul düzeyinde de dijital öykü
kullanımına yönelik daha fazla çalışmanın yapılmasının faydalı olacağı düşünülmektedir.
Dijital öykü kullanımına yönelik yapılan çalışmaların veri toplama araçları
incelendiğinde en sık görüşme, başarı testi ve tutum ölçeği araçlarından faydalanıldığı
görülmektedir. Türel ve Bayer’in (2021) çalışmalarında da en çok başarı testi, görüşme formu,