Ποιος, τι, πού; Αδιόρθωτοι είμαστε, περιμένοντας υπο-
κριτικά τη φωτιά να κάψει κι εμάς.
Πρώτα την καρδιά μας, μετά την ψυχή μας.
Έρημοι δρόμοι, έρημα τοπία.
Ούτε χειμώνας, ούτε καλοκαίρι, μόνο μια γκριζωπή
εικόνα θανάτου, μια μυρωδιά φόβου στον αέρα σαν
ξωτικό σε παραμύθι.
Δεισιδαιμονίες, συνομωσίες και άνθρωποι.
Οι άνθρωποι φεύγουν κι εμείς κοιτάμε.
iomirt
(iomirt)
#1