Przystanek Politechnika

dziewięciu. Nieśmiałość go opuściła, zaczął śpiewać
donośnie słowa tej piosenki, wraz z ładnym, rosyjskim
akcentem.

Szukamścieżkiwlesie,

Jedynej,cennejidrogiejsercu

Wszystkiesłowaniepewne

Jakwrzucaniekamykówdowody.

Ach,rzeczkamglista,

Zmyjtoczącesięplotki.

Bojeślitamiłośćjestfałszywa,

Bojeślitamiłośćjestfałszywa,jajejnieprzeżyję,

Oj,nieprzeżyję.

Twojeoczysąchytre,

Tak,jaktwojesłowa.

Chciałabymmócjeweryfikować,

Lecznicmiwtymniepomaga.

Wodajesttakabłękitna,

Awgłębinachjeszczebardziej.

Jestemdumna,jestemsilna,

Alemojamiłośćjestsilniejsza.^5

A co robiła wtedy babcia, nasuwa się pytanie. Również
zapatrzyła się w okno. Spoglądając na to racjonalnie, być
może uznała, że Aureliusz wielokrotnie słyszał tę piosenkę
wcześniej, chociażby w radiu, albo sama ją mu włączała,
tylko non stop zapominała, że powinna mu pokazać jakąś
innąpłytęoprócztejjednej.
Spoglądając jednak w sposóbmistyczny– w sposób chyba
bardziejadekwatnydotamtej chwilitrwającejtrzyminutyi
szesnaściesekund–młodyNejnadelpiosenkęzatytułowaną

(^5) РеченькаТуманная(RieczenkaTumannaja) - utwór,doktóregosłowanapisałEdward
Chanok, melodię skomponował Anatoli Popieriecznyj, a wykonała Anna German.
Tłumaczeniepochodziodautorkiksiążki.