Με το χρόνο, άρχισε να πλάθει και δικά του παραμύθια, με ήρωες τους
αρχαίους βασιλιάδες Νάμρι Σονγκτσέν και Σονγκτσέν Γκάμπο.
Ο κομισάριος του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της περιοχής
διόρισε τον Ναμγκιάλ Πασάγκ γραμματέα της λαϊκής κομμούνας σε όλη την
περιοχή, γύρω από την Γκόμπα του Κουμπούμ, όπου ζούσαν χωρικοί,
πρώην κολίγοι του μοναστηριού. Ο σύντροφος Ντου Γκονγκρούι, όπως
λεγόταν ο Κινέζος κομισάριος, σε μια λαϊκή συνέλευση, ανακοίνωσε σε
όλους, άντρες και γυναίκες, επίσημα, την κολεκτιβοποίηση όλης της
περιουσίας της Γκόμπα. Τους είπε, με τη βοήθεια διερμηνέα, πως από δω
και πέρα, δεν θα ήταν δουλοπάροικοι των καλογέρων, αλλά ελεύθεροι
πολίτες της μεγάλης σοσιαλιστικής πατρίδας. Με την ίδρυση της
κομμούνας, δεν θα δούλευαν πια για το μοναστήρι ή για κάποιον
προύχοντα, αλλά για την προκοπή των ίδιων και των παιδιών τους. Θα
έπρεπε να αισθάνονται υπερήφανοι, γιατί τώρα πια ζουν σε μιαν ελεύθερη
χώρα, προσανατολισμένη στην πρόοδο και στην οικοδόμηση του
σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Ούτε στον ύπνο του, δεν υπήρχε
άνθρωπος, που θα τολμούσε να αρνηθεί υποταγή στις εντολές των Κινέζων.
Ακόμα και στην πιο απόμακρη γωνιά του βορειοανατολικού Άμντο, που ως
τώρα καμιά εξουσία δεν ήταν γνωστή, είχαν φτάσει τα φρικτά νέα. Τρία
χρόνια πριν, στη Μπατάγκ, τα κινέζικα αεροπλάνα έριξαν βόμβες πάνω στο
μοναστήρι Σοντ Γκάντεν Πέντελιγκ. Δυο χιλιάδες αθώοι, μοναχοί και
προσκυνητές, βρήκαν το θάνατο. Λίγους μήνες πριν από την ιδρυτική
συνέλευση της λαϊκής κομμούνας, ο κινέζικος στρατός, χρησιμοποιώντας
κάθε μέσο εξόντωσης που διέθετε, λιάνισε την εξέγερση των Κάμπα. Ο
Λαϊκός Στρατός φτάνοντας στην Λάσα, για να επιβάλει την κινεζική
κυριαρχία, σκόρπισε τον θάνατο και την καταστροφή χωρίς διάκριση.
Βομβαρδίστηκαν η Ποτάλα , το μοναστήρι Σέρα και το ιατρικό κολλέγιο στο
Τσάγκπο Ρι. Μονάχα στους δρόμους της πρωτεύουσας τα πτώματα των
σκοτωμένων άγγιζαν περίπου τις δέκα πέντε χιλιάδες. Αντάρτες και άμαχοι
dharmaraksita
(dharmaraksita)
#1