Τιενανμέν του Πεκίνου και αντικρύζει με προπέτεια το μυθικό παλάτι του
Δαλάι Λάμα, που εδώ και μισόν αιώνα περίπου μένει άδειο από τον φυσικό
του ένοικο.
Μετά το ‘65, η κυβέρνηση του Πεκίνου οριοθέτησε μια περιοχή με
την ονομασία Αυτόνομη Περιοχή του Θιβέτ, που αποτελούσε την κινεζική
εκδοχή για το Θιβέτ και ό,τι μπορούσε να σημαίνει τούτο για τον πληθυσμό
του. Περιλάμβανε μονάχα την μισή περίπου έκταση των εδαφών, που
ανέκαθεν ήταν θιβετανικά. Ήταν μια ενέργεια, που πίστευαν πως θα
ησύχαζε τους ανυπότακτους αγροίκους του οροπεδίου...
Στην οικογένεια του Ναμγκιάλ Πασάγκ και της Ράμπα Τενζίγκ η
τοπική διοίκηση της πρωτεύουσας, παραχώρησε ένα μικρό διαμέρισμα σε
εργατική τριώροφη πολυκατοικία. Ήταν η μοναδική οικογένεια Θιβετανών,
που είχε εγκατασταθεί στην οικοδομή.
Μέσα σε πενήντα χρόνια, αφότου η Λάσα πέρασε στον έλεγχο των
Κινέζων, ο πληθυσμός από είκοσι χιλιάδες που ήταν, ξεπέρασε τις εκατόν
πενήντα. Οι Θιβετανοί που κατοικούσαν στην πόλη είχαν καταντήσει
μειονότητα μπροστά στον αριθμό των εποίκων που μεταφέρθηκαν από
διάφορα μέρη της Κίνας για να εγκατασταθούν εδώ.
Η Ράμπα Τενζίγκ είχε προσληφθεί ως καθαρίστρια στο Νοσοκομείο
του Λαού, πάνω στο δρόμο που περνά η Λίγκορ Τσαγκ Λαμ, η διαδρομή
που πορεύονται προσκυνητές, που φτάνουν ακόμα στη Λάσα, από κάθε
γωνιά όπου κατοικούν Βουδιστές Θιβετανοί.
Τα μεγαλύτερα παιδιά πήγαιναν στο καινούργιο τους σχολείο.
Μάθαιναν θιβετανικά και κινέζικα, όπως και όλα τα μαθήματα, που
διδάσκονται παιδιά στο δημοτικό σχολείο. Ο Παλτζόρ Ουάνγκτσεν, όσην
ώρα η μητέρα δούλευε, βρισκόταν σε παιδικό σταθμό μαζί με Κινεζόπουλα
κυρίως και μόνο δυο παιδάκια ντόπιων.