ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

Την περίοδο της μανιασμένης ταραχής, ερυθροφρουροί,
πυρπολημένοι από το πάθος του τυφλού φανατισμού τους, που είχαν
κουβαληθεί από κάθε γωνιά της Κίνας οι περισσότεροι, μα και λίγοι ντόπιοι
ανάμεσά τους, μπαίνανε σε ναούς και μοναστήρια θέλοντας σώνει και καλά
να εξαλείψουν κάθε τι, που δεν τους φαινόταν σύμφωνο με την πολιτιστική
επανάσταση. Η όλη κατάσταση εκείνη τη σκοτεινή περίοδο, της ακραίας
δοκιμασίας, έμοιαζε με καταστροφικό τυφώνα, που έτρεχε από τη μιαν άκρη
στην άλλη της απέραντης χώρας. Κορίτσια και αγόρια, κραδαίνοντας,
αφιονισμένα, στα χέρια το Κόκκινο Βιβλίο του προέδρου Μάο ανέτρεπαν τα
πάντα, ώσπου στο τέλος, δίχως ίχνος λογικής, άρχισαν να εξοντώνονται
μεταξύ τους, αφού είχαν μοιραστεί προηγουμένως σε ομάδες. Οι νεαροί
ερυθροφρουροί προσπάθησαν να καταστρέψουν την Ακσόμπια, αλλά
παρόλο το πείσμα τους, κατάφεραν μονάχα ν’ αφήσουν σημάδια από το
πέρασμά τους πάνω στο σώμα του Βούδα, που έμεινε άθικτο.
Η Ράμπα τελειώνοντας το προσκύνημά της στο ναό Ράμποτσε
συνέχιζε προς το Τσεπάγκ Λακάνγκ. Ώσπου να φτάσει στον υπέροχο μικρό
ναό με τα μεγάλα αγάλματα, δεν παρέλειπε να γυρίσει τους τροχούς
προσευχής που συναντούσε, απαγγέλοντας ρυθμικά με το νου της το « Ομ
Μάνι Πάντμε Χουμ ». Συνέχιζε την επανάληψη της μάντρα και όσο
βρισκόταν μπροστά στο γλυπτό του Αμιτάγιου, του Βούδα της
μακροβιότητας, που το περιέβαλαν τα αγάλματα του Σακιαμούνι και του
Μαϊτρέγια, στο κέντρο του μικρού ναού. Μερικές φορές, σε μέρες σχόλης
από τη δουλειά, η Ράμπα έφευγε απ’ το σπίτι πολύ νωρίς το πρωί κι ερχόταν
στο ναό του Τσεπάγκ Λακάγκ, όπου έκανε αμέτρητους προστερνισμούς
εμπρός στα αγάλματα των τριών Βουδών.
Ο Παλτζόρ θυμόταν, μια φορά, που η μητέρα, μαζί με τον αμέσως
μεγαλύτερο αδελφό του, τους πήρε και έκαναν οι τρεις τους το κόρα της
Ποτάλα, το κυκλικό προσκύνημα γύρω απ’ το παλάτι του Δαλάι Λάμα.