μητέρα. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο. Ήταν η ενθύμηση της μορφής της
Ράμπα Τενζίγκ που το προκάλεσε; Ή ο πόνος που είχε νιώσει, στο κέντρο
του ηλιακού πλέγματος, ύστερα από όσα είχε ακούσει; Δεν μπόρεσε να
δώσει εξήγηση στην απορία του κι άφησε το ερώτημα μετέωρο στο νου
του.
Πάντως μετά τη συνάντηση με τον σύντροφο υποδιευθυντή του
σχολείου ο Παλτζόρ Ουάνγκτσεν δεν ήταν ο ίδιος. Η σκέψη του δούλευε
ακούραστα. Δεν υπήρχε πλέον στιγμή για ανάπαυση στη συνείδησή του.
Μάζευε κάθε λογής πληροφορίες, που θεωρούσε χρήσιμες για την πλήρη
ενημέρωσή του για την κατάσταση στον τόπο του, για τη θέση του λαού
του, ανάμεσα στους λαούς που συνθέτουν τον πληθυσμό της Λαϊκής Κίνας.
Με κάθε προφύλαξη, ήρθε σε επαφή με ανθρώπους, που ήταν σε θέση, με
κίνδυνο της προσωπικής ελευθερίας τους, να του μεταφέρουν ειδήσεις από
την εξόριστη κυβέρνηση του Δαλάι Λάμα, να του μιλήσουν για Θιβετανούς
κρατουμένους συνείδησης, που είχαν εξαφανιστεί, σε κάποια απόμακρη
φυλακή ή σε κάποιο κάτεργο για προλεταριακή αναμόρφωση. Τότε έμαθε
πρώτη φορά για τον Γιουλού Ντάουα Τενζίν, που έμενε φυλακισμένος με
ποινή είκοσι χρόνων, γιατί τόλμησε να μιλήσει σ’ έναν ξένο επισκέπτη στη
Λάσα υπέρ της ανεξαρτησίας του Θιβέτ. Τότε πληροφορήθηκε για την
σύλληψη αδιευκρίνιστου αριθμού μοναχών του Κουμπούμ, επειδή
συμπαραστάθηκαν σε Θιβετανούς που είχαν την τόλμη να διαμαρτυρηθούν
στη Λάσα κατά της κινεζικής κατοχής. Τότε έμαθε για το δράμα των
αφόρητων ταλαιπωριών του Τανάκ Γίγκμε Σάνγκπο, ενός Θιβετανού
δασκάλου, που για πρώτη φορά είχε συλληφθεί το 1960 στη Λάσα, ενώ
δίδασκε στα παιδάκια του δημοτικού. Αιτιολογία για τη σύλληψή του, η
διασπορά στα μυαλά των παιδιών αντιδραστικών ιδεών. Αργότερα, το 1964
ο δάσκαλος συνελήφθη πάλι και καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών
επειδή έκανε σχόλια για δήθεν καταπίεση των Θιβετανών από τους
Κινέζους. Ένα χρόνο πριν από τη γέννηση του Παλτζόρ, ο Τανάκ Γίγκμε
dharmaraksita
(dharmaraksita)
#1