εντέλεια. Βλέποντας τον Παλτζόρ χάρηκε, το πρόσωπό του έλαμψε και
ζήτησε από το νεαρό μοναχό που τον υπηρετούσε να τον στηρίξει ν’
ανακαθίσει στο κρεβάτι. Ο Παλτζόρ αισθάνθηκε μια βαθιά συγκίνηση
αντικρύζοντας τον γέροντα μοναχό. Θέλησε να του φιλήσει το χέρι, μα ο
Λάμα Λόμπσαγκ Ρίνποτσε πρόλαβε και έβαλε τα δυο του χέρια πάνω στο
κεφάλι του νεαρού. Ήταν μια ευλογία. Στη συνέχεια, έψαξε κάτω από τα
σκεπάσματά του κι έβγαλε ένα λευκό μεταξωτό κομμάτι ύφασμα, που το
πέρασε τριγύρω στο λαιμό του Παλτζόρ. Κατάφερε να προφέρει τρεις λέξεις
όλες κι όλες: «Υπομονή και σοφία...». Έγειρε στο κρεβάτι αποκαμωμένος,
κρατώντας στο αριστερό χέρι τη μάλα του. Ο Παλτζόρ Ουάνγκτσεν
βούρκωσε κι έσκυψε να τον χαιρετήσει. Ο γέροντας, το μόνο που μπόρεσε
να κάνει ήταν να του βάλει στο χέρι τη μάλα που κρατούσε, χαρίζοντάς την.
Ο νεαρός έφυγε. Στην επιστροφή για τη Λάσα σκεφτόταν συνεχώς τις λέξεις
του σοφού Λάμα· υπομονή και σοφία. Ασυνείδητα τα δάχτυλα του
αριστερού χεριού του μετρούσαν τις χάντρες της μάλα, ενώ από το βάθος
του είναι του, ανέβαινε αδιάλειπτα η μάντρα του Αβαλοκιτεσβάρα,
Μποντισάτβα της Ευσπλαχνίας· Ομ Μάνι Πάντμε Χουμ.....
Μετά από τρεις μέρες έγινε γνωστό σε όλη τη Λάσα και πέρα α’ την
πρωτεύουσα, πως ο σεβάσμιος Γκέσε Λόμπσαγκ Ρίνποτσε, εγκατέλειψε το
σώμα του.... Παρά την αδυναμία που συνείχε τον γέροντα, αφού έμενε
καθηλωμένος τον περισσότερο καιρό στο κρεβάτι, ζήτησε από τον υπηρέτη
μοναχό να τον βοηθήσει να σταθεί στη θέση του διαλογισμού, πράγμα που
έγινε. Ο μοναχός παρακολουθούσε διακριτικά τον σεβάσμιο Λάμα, ενόσω
διαλογιζόταν. Πέρασαν περισσότερες από είκοσι ώρες και ο σεβάσμιος
Λόμπσαγκ Ρίνποτσε συνέχιζε ακίνητος τον διαλογισμό του. Όταν
συμπληρώθηκαν περίπου δυο εικοσιτετράωρα και ο σεβάσμιος Λάμα
παρέμενε στη θέση του, με φωτεινό και ιδιαίτερα ήρεμο πρόσωπο, ο
μοναχός υπηρέτης ανησύχησε. Του πέρασε η ιδέα πως ο άγιος γέροντας