ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

και τους ελάχιστους ντόπιους κομμουνιστές συνώνυμο με την καθυστέρηση,
τον σκοταδισμό, τη δεισιδαιμονία, την αντίδραση στην πολιτική προόδου,
που επαγγελόταν ότι σχεδιάζει και εφαρμόζει το κόμμα. Οι Κινέζοι
αντιμετώπιζαν το Θιβέτ, είτε επρόκειτο για την Αυτόνομη Περιοχή, είτε για
τις επαρχίες Άμντο και Καμ, που είχαν διαγραφεί από τον χάρτη ως
θιβετανικές περιοχές, σαν αποικίες. Οι Θιβετανοί ήταν εκτεθειμένοι σε μια
επίθεση μορφωτικής και πολιτισμικής αλλοτρίωσης, ενώ η πατρίδα τους
ήταν εκτεθειμένη στην πιο δεινή εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της,
έως τον απόλυτο βιασμό της φύσης σε πολλές περιπτώσεις.
Μετακινήσεις πληθυσμών στα θιβετανικά υψίπεδα αλλοίωναν την
σύνθεση των κατοίκων, σε βάρος των ντόπιων. Το Πεκίνο αφότου κατέλαβε
το Θιβέτ, το 1950, κρατούσε φυλαγμένο στα συρτάρια των γραφείων του
πολιτικού γραφείου του κόμματος, το πρόγραμμα κατασκευής μιας
σιδηροδρομικής γραμμής, που θα συνέδεε τη Λάσα με την υπόλοιπη Κίνα.
Το έργο της σιδηροδρομικής σύνδεσης της Αυτόνομης Περιοχής του Θιβέτ,
στη διάρκεια του ένατου πενταετούς προγράμματος είχε μπει στα στάδιο
των προπαρασκευαστικών μελετών και των τελικών αποφάσεων. Με κάθε
μέσο προπαγάνδας προβάλλονταν οι συνθήκες κατασκευής, καθώς και όλα
τα θετικά επακόλουθα αυτού του γιγάντιου έργου. Οι οικονομικοί πόροι που
θα απορροφούνταν, για την περάτωση της επένδυσης, θα ξεπερνούσαν
μάλλον τα 2,34 δισεκατομμύρια δολάρια Αμερικής, ενώ ο χρόνος
κατασκευής θα διαρκούσε, κατά τους επίσημους υπολογισμούς έως εφτά
χρόνια το πολύ. Είχε επιλεγεί ήδη από τους αρμόδιους, η γραμμή να
διασχίσει την Επαρχία Κινγκάι, ενώνοντας τη Λάσα με την πόλη
Γκολμούντ, όπου κατέληγε η γραμμή Ξινίγκ-Γκολμούντ. Κάθε άλλη λύση
που είχε μελετηθεί, βρέθηκε πως τελικά θα ξεπερνούσε κατά πολύ τον ήδη
υπέρογκο προϋπολογισμό της λύσης Κινγκάι. Η διαδρομή της γραμμής θα
διέσχιζε περάσματα σε μεγάλο υψόμετρο, φτάνοντας πιθανώς τα 4.722
μέτρα, αν τελικά περνούσε το Κουνου-λά, στα βουνά Κουνλούν. Όταν θα