μολυσμένα από τα ποικίλα απόβλητα νερά των λιμνών και των ποταμών,
δεν είχαν θέση ανάμεσα στα χαρτιά που ανακάτευαν και περιέφεραν από
γραφείο σε γραφείο, κατά τις συσκέψεις τους.... Τα χαρτιά τους δεν είχαν
πρόσωπα, ούτε εικόνες από τα τοπία των υψιπέδων του Θιβέτ, μονάχα
αριθμούς, αριθμούς, αριθμούς και μερικές σημειώσεις γραμμένες με κενές
λέξεις....
Όλα όσα συνέβαιναν μεγάλωναν την οργή του Παλτζόρ. Δεν ήταν
συνδεδεμένος με κάποιο κύκλο ανθρώπων που συμμερίζονταν τις ίδιες
ανησυχίες για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Άλλωστε ήταν τόσο
επικίνδυνο να εκμυστηρευτείς πράγματα, που δεν άρεσαν στο καθεστώς, αν
δεν ήσουν σίγουρος, χίλια στα εκατό, για τους συνομιλητές σου. Η Κούγκα
άκουγε τις σκέψεις τους και τις ανησυχίες του, προσθέτοντας και τις δικές
της. Όσες φορές βρίσκονταν ο Παλτζόρ και η Κούγκα με τον πατέρα της,
συζητούσαν με αγωνία για την όλη κατάσταση, ανταλλάσσοντας απόψεις
και ιδέες για τρόπους αντίδρασης στην καταστροφή, όπου τους οδηγούσαν
ως έθνος, οι Κινέζοι κομμουνιστές, στον ίδιο τον τόπο τους.
Ο μέχρι πριν λίγο άβουλος και ανενημέρωτος πολιτικά Παλτζόρ
Ουάνγκτσεν, μεταμορφώθηκε σε σύντομο διάστημα σ’ έναν
συνειδητοποιημένο πολίτη, που δεν μπορούσε να αντέξει αδρανής την
διαιώνιση της λεηλασίας της πατρίδας του και την επίμονη προσπάθεια των
κατακτητών της, να ευνουχίσουν πρώτα τον λαό του και κατόπιν να τον
οδηγήσουν στον πιο χυδαίο εκμαυλισμό, όπως συνέβαινε ήδη με την
πλειοψηφία του κινεζικού λαού.
Το κόμμα και η κεντρική κυβέρνηση στο Πεκίνο, θέλοντας να
προλάβουν απρόβλεπτες εξελίξεις μετά την κατάρρευση των καθεστώτων
του υπαρκτού σοσιαλισμού, στην Ευρώπη και στην Κεντρική Ασία, άνοιξαν
τα σύνορα, προσφέροντας ευκαιρίες κερδοσκοπίας στους κολοσσούς των