ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

συναδέλφου, ήταν μια παρηγοριά, σε τούτο το αίσθημα ερήμωσης, που τον
είχε καταλάβει, εκείνο το πρωινό.
Την δεύτερη ώρα των μαθημάτων του, ο κλητήρας μπήκε στην τάξη
χωρίς να χτυπήσει την πόρτα και του είπε να διακόψει, για να
παρουσιαστεί αμέσως στο γραφείο του υποδιευθυντή.
Ο υποδιευθυντής Ζιανγκ Γιονγκχόνγκ ούτε που τον χαιρέτησε. Δεν
του είπε να καθίσει, αλλά τον κρατούσε όρθιο μπροστά του, ενώ ο ίδιος
κοίταζε απ’ το παράθυρο, για αρκετά λεπτά, τον αυλόγυρο του σχολείου.
Κάποια στιγμή εδέησε να κοιτάξει τον σύξυλο Παλτζόρ μ’ ένα βλέμμα
ξεχωριστά ψυχρό. «Σύντροφε δάσκαλε, του είπε με περιπαιχτικό ύφος στη
φωνή, σκέφτεσαι να γίνεις λαϊκός δικαστής ή μήπως λαϊκός επίτροπος; Αν
δεν σκέφτεσαι τίποτε απ’ αυτά τα δύο, πώς σου ήρθε και χαλάλισες τις
προάλλες τόσες ώρες στο δικαστήριο. Τί σχέση είχες εσύ, ένας κρατικός
υπάλληλος, με την δίκη μιας γυναίκας που αποδείχθηκε ύπουλη πράκτορας
του ιμπεριαλισμού και των αντιδραστικών δυνάμεων; Μιας
οπορτουνίστριας, που δεν της αξίζει κανένας οίκτος, μια και υπονόμευε με
τις καταχθόνιες δραστηριότητές της το μέλλον της μεγάλης πατρίδας και
την πρόοδο της Επαρχίας Ξιτζάνγκ. Απάντησέ μου αμέσως, τί γύρευες στο
δικαστήριο»; Ο Παλτζόρ Ουάγκτσεν ένιωθε μουδιασμένος από την
κατάπληξη για όσα άκουσε πριν λίγο. Άνοιξε το στόμα του και ψέλλισε, όχι
τόσο από φόβο, όσο από το πάγωμα που τον συνείχε : «Σύντροφε
υποδιευθυντή, η συντρόφισσα Μιγκμάρ Κάλου ήταν γειτόνισσά μου.
Μοιραζόμασταν την ίδια αυλή. Η εξώθυρα του σπιτιού της, ήταν δυο
βήματα απ’ τη δική μου. Δεν είχα κάποιον ειδικό λόγο που πήγα στη δίκη
της. Απλή περιέργεια και μόνον». «Φαντάζομαι, θα έμαθες την απόφαση
των δικαστών για την καλή σου γειτόνισσα, συνέχισε με το ίδιο σκωπτικό
ύφος, ο υποδιευθυντής. Ποια είναι η γνώμη σου για την ποινή που
επιβλήθηκε στην... γνωστή σου»; Ολοφάνερη παγίδα μου στήνει ο
πρόστυχος άντρας, σκέφτηκε ο Παλτζόρ. «Ακούστε σύντροφε