Ο υποδιευθυντής Ζιανγκ Γιονγκχόνγκ, είχε κυκλοφορήσει σε όλους
ότι ήταν κομισάριος του κόμματος, για θέματα εκπαίδευσης σε όλη την
περιοχή του Δήμου της Λάσα. Ο Θιβετανός διευθυντής ήταν μαριονέτα
χωρίς καμιά δυνατότητα άσκησης των καθηκόντων του κατ’ ουσίαν. Είχε
τοποθετηθεί στη θέση που κατείχε για να συντηρείται ο μύθος της
αυτοδιοίκησης των Θιβετανών. Ακόμα και οι επιθεωρητές, παρότι όλοι ήταν
Κινέζοι, με εξαίρεση την επιθεωρήτρια φυσικής αγωγής που ήταν ντόπια,
είχαν κάθε λόγο να τρέμουν τον υποδιευθυντή του λυκείου, αφού ήταν ο
άνθρωπος που παρακολουθούσε από κοντά και σημείωνε τις όποιες
παρεκκλίσεις στην εφαρμογή των αρχών της Πατριωτικής Εκπαίδευσης.
Σε λίγες ημέρες τα σχολεία θα κλείνανε για τις καλοκαιριάτικες
διακοπές. Οι μαθητές και οι μαθήτριες των μεγάλων τάξεων του λυκείου,
μαζί με φοιτητές θα περνούσαν τις διακοπές τους σε κατασκηνώσεις
εθελοντικής εργασίας. Οι πιο προνομιούχοι θα ταξίδευαν πέρα από τα
σύνορα του Ξιζάνγκ και ίσως να επισκέπτονταν και το Πεκίνο. Θα δούλευαν
σε κάποια ελαφρύ πόστο και τον περισσότερο χρόνο θα τους ξεναγούσαν σε
μουσεία, σε αξιοθέατα ή θα παρακολουθούσαν σεμινάρια. Οι άτυχοι, θα
περνούσαν τις διακοπές τους με σκληρή δουλειά, στα χωράφια, πλάι σε
ταλαίπωρους χωριάτες, είτε σαν ανειδίκευτοι εργάτες σε κάποια βιομηχανία,
κάνοντας όποια δουλειά δεν απαιτούσε κατάρτιση και εμπειρία. Και
συνήθως οι βαριές δουλειές ήταν εκείνες που δεν χρειάζονταν προσόντα. Η
ίδια μοίρα περίμενε τους δασκάλους, γυναίκες και άνδρες, που δεν ήταν
μέλη του κόμματος και παρέμεναν εργένηδες. Εθελοντική δουλειά πλάι στο
προλεταριάτο και την αγροτιά, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, έτσι
διαφημίζονταν τα προγράμματα της υποχρεωτικής εργασίας στην διάρκεια
των διακοπών, που κατάρτιζε και εφάρμοζε η οργάνωση της
κομμουνιστικής νεολαίας.