ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

Είχε μεταμορφωθεί σε μια αλλόφρονα μαινάδα. Στον ίδιο της το νου
φάνταζε σαν μυθική λέαινα που μάχεται να σώσει τη φωλιά της από
παμπόνηρη ύαινα, που τριγυρνά πέρα δώθε, ψάχνοντας τη στιγμή να
επιτεθεί στα μικρά λιονταράκια. Η συντρόφισσα Λι Τσάογιανγκ, στα
πρόσωπα των μικρών μαθητών της δεν έβλεπε, παρά κάποιους πράκτορες,
που επιβουλεύονταν την πατρίδα της και τα ιδανικά της επαναστατικής της
ιδεολογίας.
Αφού είδε και απόειδε με τα αγόρια, μη μπορώντας να τους
αποσπάσει κάποια ομολογία, που θα φώτιζε το σενάριο που είχε
συλλογιστεί η ίδια, ότι δηλαδή οι γονείς των μικρών ήταν πράγματι, όχι
μονάχα δεισιδαίμονες αντεπαναστάτες, αλλά και συνδεδεμένοι με τους
εχθρούς της χώρας, ζήτησε από τον διευθυντή του σχολείου να την αφήσει
μόνη στο γραφείο με τους δυο μαθητές της. Στη συνέχεια πήρε ένα χάρακα,
απ’ αυτούς που χρησιμοποιούσαν οι δάσκαλοι στο μάθημα της γεωγραφίας,
για να δείχνουν τόπους και σημεία στους απλωμένους χάρτες. Χωρίς καμιά
αναστολή έπεσε πάνω στα ανυποψίαστα παιδάκια κι άρχισε με τον χάρακα
να τα χτυπά με πάθος, στα χέρια, στο κορμί, στα πόδια, ακόμα και στο
κεφάλι. Τα κλάματα και οι παιδικές κραυγές του πόνου και της απόγνωσης
ξεσήκωσαν όλο το κτίριο. Έτσι πήρε είδηση το συμβάν ο Παλτζόρ
Ουάνγκτσεν. Σε λίγο έξω από το γραφείο του διευθυντή είχαν μαζευτεί
δάσκαλοι, καθηγητές, άντρες και γυναίκες. Ο διευθυντής, έξω φρενών,
όρμησε να μπει στο γραφείο μα βρήκε την πόρτα κλειδωμένη από μέσα.
Άρχισε να χτυπά με δύναμη φωνάζοντας συνάμα την Λι ν’ ανοίξει. Σε λίγο
άνοιξε η πόρτα του γραφείου και βγήκαν τα δυο αγοράκια, με ολοφάνερα τα
σημάδια του άγριου ξυλοδαρμού. Του ενός η μύτη έτρεχε αίμα, ενώ το άλλο
είχε ένα κατακόκκινο σημάδι από χαρακιά στην γυμνή πλάτη του. Τρεις
δασκάλες τα πήραν παράμερα και άρχισαν να τα φροντίζουν. Το κλάμα τους
δεν έλεγε να σώσει. Ο Παλτζόρ πλησίασε τον διευθυντή με άδολο
ενδιαφέρον να μάθει τί συνέβαινε, τη στιγμή που έβγαινε αμίλητη και