ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

να του μια καλημέρα, η άγνωστη τότε Κινέζα, του είχε χαρίσει ένα
χαμόγελο. Τα λεπτά της χέρια είχαν μεταμορφωθεί σε τανάλιες,
προσπαθώντας να συγκρατήσουν το νεαρό άνδρα. Η Ντενγκ Φενγκ, ήταν
Κινέζα. Μια από τους πολλούς συμπατριώτες της που είχαν εγκατασταθεί
στην Αυτόνομη Περιοχή του Θιβέτ, υποχρεωτικά ή με τη θέλησή τους, με
την προσδοκία να βρουν καλύτερη ζωή, σύμφωνα με τις υποσχέσεις των
αρχών. Για τον Παλτζόρ η Ντενγκ Φενγκ μέχρι τότε ήταν απλώς μια
συνάδελφος που δίδασκε ιστορία και κινέζικη γλώσσα. Κανένας τους, δεν
είχε δώσει στον άλλο την ευκαιρία μιας καλύτερης γνωριμίας. Όσες φορές
βρέθηκαν μαζί σε συγκεντρώσεις καθηγητών, ο Παλτζόρ ποτέ δεν πρόσεξε
ιδιαίτερα τη συνάδελφό του. Η Φενγκ δεν είχε πάνω της κάτι που θα
μπορούσε να τραβήξει την προσοχή, αν και ήταν πολύ συμπαθητική. Η
Ντενγκ Φενγκ έτσι όπως συγκρατούσε τον Παλτζόρ έσκυψε και του
ψιθύρισε στο αφτί: «Μην κάνεις κάποια κουταμάρα. Δεν χρειάζεται να
προσφέρουμε κι άλλη τροφή στη μανία καταδίωξης που διακατέχει τη
διεστραμμένη Λι Τσάογιανγκ». Η έκπληξη που αισθάνθηκε ο νεαρός
καθηγητής, από όσα του συνέβησαν και από όσα άκουσε τον αποσβόλωσε
προς στιγμή. Ήδη τα παιδιά, ώσπου να συνέλθει, είχαν οδηγηθεί στο
αυτοκίνητο της Ασφάλειας.
Ο Παλτζόρ Ουάνγκτσεν αναστατωμένος από όλα όσα είδε και
άκουσε, απομακρύνθηκε στην αυλή του σχολείου. Περπατούσε όπως οι
φυλακισμένοι, πάνω κάτω, δίχως προορισμό, νιώθοντας έντονη ζαλάδα και
οξύ πόνο στα μηνίγγια. Αν και δεν θυμόταν να είχε μεθύσει ποτέ,
φανταζόταν πως κάπως έτσι θα αισθανόταν μεθυσμένος. Κάποια στιγμή, το
βλέμμα του κοντοστάθηκε σε κάτι που ήταν μισοσκεπασμένο από χώματα.
Έσκυψε και πήρε στα χέρια του τα δυο σρουνγκ μντουντ, που φορούσαν
μέχρι πριν λίγο τα δυο αγόρια στο λαιμό τους. Οι κόκκινοι σπάγκοι ήταν
κομμένοι. Το χέρι που έσπασε τα φυλαχτά, προσπάθησε να ξεμπλέξει τις
χρωματιστές κλωστές, χωρίς να το καταφέρει. Κρατώντας τα φυλαχτά στο