αλλά πανέμορφο σπίτι, δυο βήματα από τους κήπους Γιουάν Μινγκ, στα
δυτικά προάστια του Πεκίνου. Το Πανεπιστήμιο ήταν πολύ κοντά, όπως και
το σχολείο όπου εργαζόταν η Λιου Γιν.
Ο καθηγητής Ντενγκ Σιάοζου είχε γίνει στόχος των ερυθροφρουρών,
που θεωρούσαν την διδασκαλία της κλασικής κινεζικής γραμματείας
σκοταδιστική και αντεπαναστατική. Ο καθηγητής θεωρούνταν κορυφαίος
σχολιαστής του Ταό Τσε Τσινγκ. Στο παρελθόν είχε επιμεληθεί ίσως την πιο
άρτια, επιστημονικά, έκδοση του Ι Τσινγκ και είχε δημοσιεύσει εκατοντάδες
σελίδων με σχόλια, στα έργα του Τσουάνγκ Τσου και του Λιε Τσου. Τέλος,
ένα από τα πρώιμα έργα του, που είχε γράψει μόλις είχε τελειώσει το
διδακτορικό του και θεωρούνταν κλασικό πια, ήταν τα εκτεταμένα σχόλια
επάνω στην Λανκαβατάρα Σούτρα , με μια εισαγωγή στην παράδοση του
Βουδισμού Τσ’αν. Η μανία των νεαρών εκείνης της περιόδου, δεν είχε
περιλάβει τη μητέρα στο στόχαστρό της. Μα όπως ήταν φυσικό, η Λιου Γιν
συμμερίστηκε τις ταλαιπωρίες και τις ταπεινώσεις που δέχθηκε ο άντρας της
και αποφάσισε μαζί του, πως όλα μπορεί να ήταν καλύτερα αν κατέφευγαν
στο χωριό, από όπου καταγόταν η οικογένεια του καθηγητή.
Όταν παραιτήθηκε ο Ντενγκ Σιάοζου απ’ το Πανεπιστήμιο και μαζί
με την Λιου Γιν έγιναν πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο, δεν είχαν
αποκτήσει ακόμα παιδί. Η Λιου Γιν γέννησε την Φενγκ, σε πολύ ώριμη
ηλικία. Είχε περάσει τα σαράντα και δεν περίμεναν η τύχη να τους
προσφέρει τόση χαρά, όση έφερε το μικρό κοριτσάκι τους, που θρυμμάτισε
τη μιζέρια της μονότονης ζωής τους στο χωριό. Το όνομα Φενγκ, που
δώσανε στο νεογέννητο παιδί τους ο καθηγητής και η γυναίκα του, σημαίνει
τον μυθικό φοίνικα, που είναι σύμβολο της άσβηστης ελπίδας....
Η Ντενγκ Φενγκ είχε σπουδάσει στο ίδιο Πανεπιστήμιο που δίδασκε
πριν χρόνια ο πατέρα της και μάλιστα στην ίδια Σχολή. Το πρώτο της πτυχίο