Η γνωριμία της Ντενγκ Φενγκ με τον Παλτζόρ Ουάνγκτσεν και την
Κούγκα Τσέρινγκ ήταν ένα ανέλπιστο δώρο. Την τοποθέτησή της στη
Λάσα, κάθε άλλο παρά σαν κακοτυχία την είδε. Απεναντίας ήταν
χαρούμενη, που της προσφερόταν η ευκαιρία να γνωρίσει μια καινούργια,
άγνωστη γι’ αυτήν χώρα κι έναν λαό, που είχε καλλιεργήσει έναν αξιόλογο,
αλλά άγνωστο για την Φενγκ, βουδιστικό πολιτισμό. Εξαρχής, ήταν ανοιχτή
στους Θιβετανούς που είχε γνωρίσει, αμέσως μόλις εγκαταστάθηκε στη
Λάσα. Γρήγορα διαπίστωσε με απογοήτευση, ότι όλοι τους και όλες
απέφευγαν να δημιουργήσουν φιλικές σχέσεις μαζί της. Πόσες φορές δεν
είχε καλέσει για ένα τσάι ντόπιες συναδέλφισσες στο σπίτι της. Όλες, με
πολλή ευγένεια πρόβαλαν απίθανες δικαιολογίες για να καλύψουν την
άρνησή τους. Το ίδιο συνέβαινε και με τους άνδρες συναδέλφους.
Αρκούνταν σε έναν καλοσυνάτο χαιρετισμό, αλλά απέφευγαν να ανοίξουν
συζητήσεις μαζί της. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη ευφυΐα, ούτε πολύς χρόνος
για να καταλάβει ως το μεδούλι της την αιτία αυτής της ιδιότυπης
απομόνωσης. Έφταιγε το γεγονός της καταγωγής της. Και μόνο που ήταν
Κινέζα, δεν ήταν ευπρόσδεκτη ανάμεσα στους Θιβετανούς! Όσο και αν
ήταν δυσάρεστη η όλη κατάσταση, κατανοούσε απόλυτα τη επιφυλακτική
στάση των ανθρώπων. Και η ίδια αντιμετώπιζε καχύποπτα τους Κινέζους
και τις Κινέζες που είχε γνωρίσει ως τώρα στη Λάσα. Προτιμούσε την
απομόνωση και τη συντροφιά με τις σκέψεις της, παρά να διακινδυνεύσει
να γίνει όργανο, όσων δούλευαν μυστικά για την Ασφάλεια ή άλλες
κρατικές υπηρεσίες. Εκείνους και εκείνες, που ήταν μέλη του κόμματος ή
της νεολαίας τους απέφευγε πέρα ως πέρα, μη έχοντας καμιά εμπιστοσύνη
και εκτίμηση, μια και τους θεωρούσε στυγνούς συμφεροντολόγους και
άφιλους.
dharmaraksita
(dharmaraksita)
#1