Η Ντενγκ Φενγκ μεγάλωσε στο περιβάλλον του χωριού και δεν είχε
γνωρίσει κανέναν από τους κλυδωνισμούς που είχαν ταράξει τη ζωή των
γονιών της. Δεν είχε την ευκαιρία να δει τον πατέρα στο σπουδαστήριο ή
στα αμφιθέατρα του Πανεπιστημίου. Ούτε πρόλαβε τη μητέρα της να
αναλίσκεται για να μεταδώσει πολύτιμες γνώσεις στους μαθητές και στις
μαθήτριές της. Από περιγραφές της μητέρας, όταν βρέθηκε ως φοιτήτρια
στο Πανεπιστήμιο Πέκινγκ, επισκέφθηκε το όμορφο σπίτι που είχαν οι
γονείς της, όσο ζούσαν στην πρωτεύουσα. Ήταν μια περιοχή χαρούμενη από
τα πολύχρωμα λουλούδια των πάρκων, ενώ πολύ κοντά βρίσκονταν τα
θερινά ανάκτορα του αυτοκράτορα.
Ο Ντενγκ Σιάοζου και η Λιου Γιν, όταν μεγάλωσε λιγάκι η
μοναχοκόρη τους, είχαν ήδη μεταμορφωθεί σε πραγματικούς χωριάτες. Ο
πατέρας είχε σκεβρώσει κομμάτι ενώ τα χέρια του ήταν πάντοτε σκασμένα
και σκληρά. Τα άλλοτε λεπτά δάκτυλα της Λιου Γιν, με τα περιποιημένα
νύχια είχαν σκληρύνει και είχαν γεμίσει κάλους. Συχνά ο Ντενγκ Σιάοζου
έμενε αξύριστος για μια βδομάδα, όπως οι άλλοι συγχωριανοί. Το
καθημερινό ξύρισμα ήταν μια πολυτέλεια, που ανήκε μονάχα στους
ανθρώπους της πόλης. Εκείνο που ξεχώριζε τους γονείς της Φενγκ από τους
άλλους στο χωριό, ήταν ότι έβρισκαν αληθινή ξεκούραση είτε διαβάζοντας,
είτε συζητώντας μεταξύ τους για ένα σωρό πράγματα. Ο Ντενγκ Σιάοζου
δεν σύχναζε στην πλατεία, όπως οι άλλοι άνδρες του χωριού, χωρίς να
φαίνεται ότι αποφεύγει τους συγχωριανούς του. Ούτε έπαιζε στοιχήματα,
ούτε συμμετείχε σε κοκορομαχίες. Η μητέρα ήταν πολύ ευγενική με τις
γειτόνισσες και πρόθυμη να της προσφέρει κάθε βοήθεια, όποτε της
γύρευαν. Όταν σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο, είχε παρακολουθήσει ένα
κύκλο μαθημάτων εθελόντριας νοσοκόμας κι έτσι οι γνώσεις που είχε
αποκτήσει αποδείχθηκαν πολύτιμες και ιδιαίτερα χρήσιμες στο μικρό χωριό,
που δεν είχε μόνιμο γιατρό.
dharmaraksita
(dharmaraksita)
#1