Η οικογένεια των Ντενγκ απέφευγε συνειδητά να δημιουργήσει
σχέσεις με δίκτυα αντιφρονούντων του καθεστώτος, που λειτουργούσαν
σχεδόν παντού κάτω από τη μύτη της μυστικής αστυνομίας. Μολονότι ο
καθηγητής και η Λιου Γιν είχαν ένα σωρό λόγους, που θα μπορούσαν να
τους ωθήσουν να δραστηριοποιηθούν στο υπόγειο ρεύμα της κινεζικής
αντιπολίτευσης, εντούτοις δεν ήθελαν να ασχοληθούν μ’ αυτή την υπόθεση.
Δεν ήταν τόσο ο φόβος που τους συγκρατούσε, όσο η κοσμοαντίληψη με
την οποία είχαν σμιλέψει το νου τους. Η όλη στάση του Ντενγκ Σιάοζου και
της Λιου Γιν, τόσο στο Πεκίνο, όσο και στο χωριό, ήταν μια σιωπηλή, αλλά
βαθιά αμφισβήτηση του μοντέλου που προωθούσε το κομμουνιστικό κόμμα
στην πατρίδα τους. Χωρίς να προφέρουν λέξη, από εκείνες που
χρησιμοποιούσαν οι προπαγανδιστές και δίχως διάθεση προσεταιρισμού
κανενός στις θέσεις τους, ήταν φορείς ενός πλέγματος πεποιθήσεων,
αντίθετων προς τα τσιτάτα του μαρξισμού-λενινισμού. Πορεύονταν στη
ζωή, μ’ έναν τρόπο, πλημμυρισμένο ευγένεια και λεπτότητα. Πίστευαν
ακλόνητα, ότι το μόνο πράγμα που δεν μεταδίδεται, ούτε χαρίζεται, είναι η
αλήθεια. Ο κάθε άνθρωπος, αξίζει να την ανακαλύψει μόνος, αν θέλει να
φωτιστεί στη ζωή του, φανερώνοντας την κρυμμένη βουδική φύση του. Δεν
απογοητεύονταν με όσα είχαν δει και είχαν περάσει.
Η Φενγκ, τώρα που βρισκόταν τόσο μακριά από τους δικούς της,
σκεφτόταν με νοσταλγία την λεπτότητα, ιδίως του πατέρα, που ποτέ δεν
προσπάθησε να την καθοδηγήσει σε θέματα ζωής και σκέψης, σύμφωνα με
τα δικά του πιστεύω. Ήταν πρόθυμος, όπως και η μητέρα της άλλωστε, να
απαντά σε κάθε της απορία ή να την βοηθά να ανακαλύπτει τις απαντήσεις
μόνη της, σε όσα ερωτήματα την απασχολούσαν. Ποτέ όμως δεν
καταχράσθηκε την υπεροχή του, από πλευράς γνώσεων και πείρας, έστω κι
απέναντί της, προσπαθώντας να αφήσει πάνω στη μορφή της, δικά του
χνάρια. Η μητέρα, συμπορευόταν με τον πατέρα σε όλα και ήταν μια γνήσια
διανοούμενη. Απέναντι όμως στην Φενγκ, όσο τουλάχιστον ήταν μικρή,
dharmaraksita
(dharmaraksita)
#1