στα χρόνια της Πολιτιστικής Επανάστασης, όποιος αποφάσιζε να
επισκεφθεί μοναστήρια και ιερούς τόπους, όφειλε να έχει στο νου του, πως
κατά τη διάρκεια της οδοιπορείας του, ίσως να σκόνταφτε σε παγίδα του
θανάτου, που παραμόνευε μοχθηρά τους προσκυνητές.
Οι διακοπές του Παλτζόρ Ουάνγκτσεν άρχιζαν μετά τις 10 Ιουνίου.
Τα προσκυνήματα των Θιβετανών γίνονταν με ασφάλεια και απρόσκοπτα.
Ένα ταξίδι στην περιοχή του Νγκάρι για προσκύνημα δεν θα κινούσε την
περιφέρεια κανενός.
Στο Νγκάρι, εκτός απ’ το Καϊλάς και την λίμνη Μανασαροβάρ,
υπάρχει και η στοιχειωμένη πόλη Τσαπαράγκ, άλλοτε πρωτεύουσα των
Θιβετανών βασιλιάδων του Γκουγκέ, που η επικράτειά τους εκτεινόταν ως
το Λαντάκ. Επίσης, κοντά στα ερείπια της Τσαπαράγκ βρίσκεται το
μοναστηριακό συγκρότημα Τχέλινγκ, που έκτισε ο περίφημος Ρίντσεν
Ζάνγκπο.
Ο Παλτζόρ και η Κούγκα αποφάσισαν να προτείνουν στην Ντενγκ
Φενγκ να τους συνοδεύσει στο ταξίδι τους. Η συντροφιά της ήταν πάντοτε
πολύ ευχάριστη. Την ένιωθαν μέλος της οικογένειάς τους και μοιράζονταν
μεταξύ τους σκέψεις, οράματα και ελπίδες. Δεν της είχαν μιλήσει ακόμα για
τα σχέδια της απόδρασής τους απ’ το Θιβέτ, περίμεναν την κατάλληλη
στιγμή, όταν οι συνθήκες, από κάθε άποψη θα ήταν ευοίωνες. Τα αισθήματα
του Παλτζόρ Ουάνγκτσεν ήταν απόλυτα ειλικρινή, αλλά του πέρασε απ’ το
νου, πως η παρουσία της Φενγκ ανάμεσά τους θα πρόσφερε περισσότερη
ασφάλεια κατά τους ελέγχους της διαδρομής και θα ήταν δύσκολο να
κινήσουν υποψίες σε στρατιωτικούς ή αστυνομικούς. Χωρίς αμφιβολία θα
έδιναν την εντύπωση μιας χαρούμενης παρέας, που κάνει διακοπές και
τουρισμό, χωρίς αφορμή για ανεπιθύμητες υποψίες.