Η Ντενγκ Φενγκ πέταξε από τη χαρά της και δέχθηκε με χίλια
ευχαριστώ την πρόσκληση των φίλων της. Είχε ακούσει τόσα πολλά για τη
μοναδική ομορφιά της φύσης σ’ εκείνη τη γωνιά του Θιβέτ. Είχε διαβάσει
ακόμη περισσότερο για τον πολιτισμό που είχε ανθίσει με επίκεντρο την
Τσαπαράγκ. Χαιρόταν σαν μικρό παιδί, για την ευκαιρία της επίσκεψης στο
απομακρυσμένο Νγκάρι. Ποθούσε τόσο πολύ να δει το Καϊλάς και ιδίως τη
λίμνη Μανασαροβάρ, εξαιτίας των υπέροχων μύθων, που από αιώνες είχαν
πλέξει για χάρη τους οι άνθρωποι. Αρκετές μοναχικές νύχτες, αφότου ήρθε
στη Λάσα, διάβαζε αναγνώσματα γι’ αυτούς τους μυθικούς τόπους του
Θιβέτ. Το ταξίδι στο δυτικό άκρο του οροπεδίου ήταν ένα ονειρεμένο δώρο,
για τις καλοκαιρινές διακοπές της.
Ο μικρός Πέμα Λότσε θα έμενε στη Λάσα με τη γιαγιά του, ενώ ο
Γκέσε Ντόλκαρ θα τους ακολουθούσε στο ταξίδι, μια και ήθελε να
σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια την φυγή τους, ώστε να μην αντιμετωπίσουν
δυσάρεστα απρόοπτα.
Από τη Λάσα για το Νγκάρι δεν υπάρχει συγκοινωνία. Όσοι
ταξιδεύουν στην περιοχή χρησιμοποιούν μεταφορικά μέσα, που πρέπει να
βρουν από μόνοι τους. Τα ταξιδιωτικά πρακτορεία της πρωτεύουσας, που
οργανώνουν εκδρομές στα δυτικά της Αυτόνομης Περιοχής απευθύνονται
στους ξένους επισκέπτες, που πληρώνουν μόνο σε συνάλλαγμα. Οι
Θιβετανοί, που ξεκινούν για προσκύνημα στα ιερά της περιοχής
οργανώνονται σε ομάδες, μεγάλες ή μικρότερες και μισθώνουν αυτοκίνητα
για τη μεταφορά τους. Ο Παλτζόρ και ο Γκέσε Ντόλκαρ ήθελαν να
αποφύγουν τη συμμετοχή τους σε κάποια ομάδα προσκυνητών. Τελικά,
μετά από τρέξιμο εδώ κι εκεί, ο πατέρας της Κούγκα δανείστηκε το
επιβατικό αυτοκίνητο ενός καλού φίλου του.
Έφυγαν από τη Λάσα στις 14 Ιουνίου του 1999, με προορισμό τη
λίμνη Μασαναροβάρ ή Μαπάμ-γιουμτσό, όπως ονομάζεται στα θιβετάνικα.