Η νότια διαδρομή που επέλεξαν είναι σίγουρα η πιο σύντομη και η
κατάσταση του δρόμου πιο καλή. Ο πατέρας της Κούγκα Τσέρινγκ, που
ήταν και ο οδηγός της συντροφιάς, έλπιζε πως σε τρεις με τέσσερις το πολύ
μέρες, θα μπορούσαν να αντικρύσουν την υπέροχη τιρκουάζ επιφάνεια της
ιερής λίμνης.
Όταν φτάσανε στη Μασαναροβάρ είχε ήδη νυχτώσει και ήταν ψόφιοι
από την κούραση. Ο Παλτζόρ Ουάνγκτσεν είχε εφοδιασθεί με μια
συστατική επιστολή για τον ηγούμενο της Γκόμπα Κιου. Μολονότι η ώρα
ήταν προχωρημένη, όταν χτύπησαν με δύναμη τη βαρειά εξώθυρα του
μοναστηριού, δεν χρειάστηκε να περιμένουν για πολύ. Στο άνοιγμα της
πορτάρας τους υποδέχθηκε ένας χαμογελαστός καλόγερος, που τους
οδήγησε σ’ ένα λιτό καθιστικό. Πήρε την επιστολή που του έδωσε ο
Παλτζόρ για τον ηγούμενό του κι αφού τους πρόσφερε αχνιστό τσάι, τους
άφησε μόνους. Σύντομα έκανε την εμφάνισή του το ίδιο πρόσχαρος και τους
παρακάλεσε να τον ακολουθήσουν στον ξενώνα, αφού προηγουμένως
πρόσεξε ότι είχαν αδειάσει οι κούπες με το τσάι. Τους έδειξε τα δωμάτιά
τους και πριν τους καληνυχτίσει, είπε στον Παλτζόρ πως ο ηγούμενος θα
τους έβλεπε το επόμενο πρωί.
Το θέαμα που αντίκρυσαν το πρωί τους άφησε άφωνους προς στιγμή
από θαυμασμό. Το μοναστήρι βρισκόταν πολύ κοντά στην όχθη της λίμνης.
Το βλέμμα τους αφέθηκε από μόνο του να ταξιδέψει πάνω στα νερά της.
Ήταν τόσο γαλήνια και συνάμα κρυστάλλινα, που νόμιζες ότι το τοπίο, δεν
ανήκε στον κόσμο της πραγματικότητας, αλλά του ονείρου. Εκείνο που τους
προκάλεσε πρωτόγνωρη οπτική απόλαυση, ήταν τα χρώματα, που ιρίδιζαν
στην επιφάνεια των υδάτων. Οι αποχρώσεις των χρωμάτων παιχνίδιζαν,
ανάμεσα στο μπλε του ζαφειριού και στο γαλάζιο. Είχες την αίσθηση πως
θαύμαζες ένα υπέροχο γκιου , ένα φανταστικό μονόπετρο τιρκουάζ, που
καθώς ο ήλιος έριχνε τις ακτίνες του πάνω στην επιφάνειά του, θωπεύοντάς