κατόρθωσε ν’ αποκτήσει την απελευθέρωση ο Ρισαμπανάτα, ο κατ’ εξοχήν
δάσκαλος της ανθρωπότητας κατά την παράδοσή τους.
Η κορυφή του όρους Καϊλάς είναι στ’ αλήθεια μεγαλειώδης και
εντυπωσιακή. Πρόκειται για μια πέτρινη πυραμίδα, που φτάνει τον ουράνιο
θόλο και συχνά τα σύννεφα την κρύβουν ζηλότυπα. Όταν καλύπτεται από
χιόνι, καθώς την αντικρύζει ο προσκυνητής από απόσταση, ολόλευκη και
απαστράπτουσα από τον ήλιο που την θωπεύει, είναι πράγματι όμοια με
γιγάντιο πολύτιμο λίθο.
Το Καϊλάς είναι ιερό και για τους Μπον-Πο, τους Θιβετανούς που
συνεχίζουν να ακολουθούν τις παραδόσεις της αρχέγονης σαμανιστικής
θρησκείας του τόπου, που επιβίωσε και μετά την κίνηση του τροχού του
Ντάρμα στα υψίπεδα του οροπεδίου. Οι Μπον αποκαλούν το Καϊλάς
Γιουνγκντρούνγκ Γκουτζέγκ, που σημαίνει οικοδόμημα των Εννέα
Σβάστικα και πιστεύουν, πως φυλάγει στα σπλάχνα του την ψυχή του Θιβέτ.
Όποιος παρατηρεί από τα νότια το μυθικό βουνό, πράγματι μπορεί να δει
μια σβάστικα, το ιερό τούτο σύμβολο των Θιβετανών και των Ινδών.
Άνδρες και γυναίκες, ηλικιωμένοι και νέοι, Θιβετανοί από όλο τον
κόσμο, Βουδιστές από το Νεπάλ και το Μπουτάν, την Μογγολία και το
Λαντάκ, Μπον από τα θιβετανικά υψίπεδα, έρχονται για προσκύνημα στο
Καϊλάς. Ινδουϊστές και Τζάινα από την Ινδία και τα πέρατα του κόσμου,
θεωρούνται ευνοημένοι και μακάριοι αν μπορέσουν, έστω και μια φορά στη
ζωή τους να βρεθούν στις πλαγιές του ιερού όρους.
Ο γιόγκι Μιλαρέπα είπε τα λόγια για το Καϊλάς και τη
Μανασαροβάρ: «Δεν υπάρχει τόπος με περισσότερη ενέργεια για άσκηση,
με προοπτική το φωτισμό, περισσότερο ευλογημένος ή πιο θαυμαστός απ’
αυτόν. Μακάρι, όλοι οι προσκυνητές και εκείνοι που προσπαθούν επίμονα,
αναζητώντας τη φώτιση, να είναι πάντοτε ευπρόσδεκτοι»!