Όσοι κατάγονταν απ’ το Τακτσέρ και την γύρω περιοχή, όσο κι αν
έψαχναν, δεν θα εύρισκαν κάποιον ιδιαίτερο λόγο να περηφανεύονται για τη
γενέθλια γη τους. Κάποια στιγμή, στο γύρισμα των καιρών, οι θεότητες που
προστατεύουν τη Χώρα των Χιονιών πρόσεξαν τους καλόβολους χωριάτες,
που πορεύονταν το βίο τους και αποφάσισαν, πως τους άξιζε μια μοναδική
ευλογία!
Το 1937, ένα δίχρονο αγοράκι με το όνομα Λάμο Ντοντρούμπ, που οι
γονείς του ήταν όμοια φτωχοί και ταλαιπωρημένοι, όπως όλοι οι χωριανοί
στο Τακτσέρ, αναγνωρίσθηκε ως ο δέκατος τέταρτος Δαλάι Λάμα. Το
παιδάκι έλαβε το όνομα Τζετσούν Τζάμπελ Νγκάουανγκ Λόμπσανγκ Γέσε
Τενζίν Γκιάτσο και η τελετή της ενθρόνισής του ως Δαλάι Λάμα, έγινε στη
Λάσα, πρωτεύουσα του ανεξάρτητου τότε Θιβέτ, στις 22 Φεβρουαρίου του
- Έκτοτε το ασήμαντο χωριουδάκι, που ήταν χαμένο σε μια γωνιά της
επαρχίας Άμντο, έγινε σχεδόν πασίγνωστο. Οι χωριανοί αισθάνονταν
ιδιαίτερα ευλογημένοι από τον Τσενρέζι, που κρατά στην αγκαλιά της
ευσπλαχνίας του όλο το Θιβέτ και τους κατοίκου του.
Από το 1950 και μετά, αφότου ο λαϊκός στρατός των Κινέζων με την
εμφάνισή του στις ερημιές των υψιπέδων του Άμντο τάραξε την γαλήνη που
επικρατούσε μέχρι τότε στους ανθρώπους και στη φύση, οι Θιβετανοί
χωρικοί έγιναν πολίτες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Όλα όσα
πίστευαν επί αιώνες, οι ίδιοι, όπως και οι πρόγονοί τους, ο τρόπος που
ζούσαν και ρύθμιζαν τα ζητήματα του βίου τους, χαρακτηρίστηκαν με
ξεχωριστή σπουδή από τους κομισάριους του Λαϊκού Απελευθερωτικού
Στρατού ως συνώνυμα της σκοταδιστικής καθυστέρησης, της τυφλής
δεισιδαιμονίας και της πιο ακραίας αντίδρασης στην πρόοδο, που έφερναν
στην περιοχή οι Κινέζοι κομμουνιστές.
Οι απλοί άνθρωποι της περιοχής όπου βρισκόταν το Τακτσέρ, και
ένιωθαν μεγάλη τιμή για το γεγονός, πως η ενσάρκωση του Τσενρέζι
γεννήθηκε ανάμεσά τους, μετά το ’59, που ο Δαλάι Λάμα πήρε το δρόμο