μποντιτσίτα , ενός σημαντικού κεφαλαίου του Βουδισμού Μαχαγιάνα στη
θιβετανική έκφρασή του. Όλοι τους ήταν έκπληκτοι για τον κρυμμένο
γκουρού , που μοιραζόταν τη ζωή του με τη δική τους κι όμως τον
αγνοούσαν.
Λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσουν στη Λάσα, ο Γκέσε Ντόλκαρ, άνοιξε
με τα παιδιά μια συζήτηση, σχετικά με την πολιτική του Πεκίνου, απέναντι
στις μη κινεζικές εθνότητες, που ζουν στην απέραντη επικράτεια της Λαϊκής
Κίνας. Με όσα είπε, έδωσε την εντύπωση πως ήταν παρών και είχε ακούσει,
όσα είχε πει η Ντενγκ Φενγκ στην Κούγκα και στον Παλτζόρ, για την μοίρα
των Τούρκων Ουϊγκούρ, των Μογγόλων και όσων ανήκουν σε μειονότητες,
εμπρός στον ωκεανό του κινεζικού πληθυσμού, δίπλα στη λίμνη Ρακσάς
Ταλ. Ζωγράφισε παραστατικά και με περιεκτικό τρόπο τα δεινά που
πλήττουν τις εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες στην Κίνα, την
πολιτική βάναυσου βιασμού του περιβάλλοντος από τους εγκάθετους της
κεντρικής κυβέρνησης στις ακραίες επαρχίες και στις περιπαιχτικά μονάχα,
χαρακτηριζόμενες αυτόνομες επαρχίες. Οι Ουϊγκούρ, ανέφερε, ως
Μουσουλμάνοι βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση, σε σχέση με τους
Μογγόλους και τις ντόπιες φυλές των Μαντσουριανών. Μετά την άνθιση
του Ισλάμ, αφότου ο Χομεϊνί εκδίωξε τον Σάχη από το Ιράν και
εγκατέστησε την ισλαμική δημοκρατία και την εν συνεχεία νίκη των
Αφγανών μουτζαχεντίν κατά των πανίσχυρων Σοβιετικών, γενικά οι
Μουσουλμάνοι νιώθουν περισσότεροι αλληλέγγυοι μεταξύ τους. Τους
εγκατέλειψε η μιζέρια, που χαρακτήριζε λαούς απομονωμένους, όπως οι
Ουϊγκούρ και απέκτησαν αυτοσεβασμό και υψηλό αίσθημα αξιοπρέπειας. Η
διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας και η ίδρυση ανεξάρτητων κρατών
στην Κεντρική Ασία, με μουσουλμανικό πληθυσμό, που είναι συγγενείς με
τους Ουϊγκούρ, έκανε τους κατοίκους του Ξιντζιάνγκ, να ξαναμιλούν πιο
έντονα και με κάποια υποστήριξη, από την διεθνή κοινή γνώμη, δυστυχώς