ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

και περιμένουν με έκδηλη αγωνία να φανεί ο Γκέσε Ντόλκαρ. Σύμφωνα με
όσα είχε πει πριν φύγει τα ξημερώματα, θα έπρεπε, ήδη από ώρα να
βρίσκεται πίσω. Επισκέφτηκε το χωριό όπου κατοικούσε ο οδηγός, που θα
τους συνόδευε ως τα σύνορα περίπου. Σήμερα θα αποφάσιζαν ακριβώς τη
μέρα που θα εγκατέλειπαν τη Ζάντα για το ταξίδι της φυγής τους.
Επιτέλους η πόρτα χτύπησε και όλοι αναθάρρησαν. Σίγουρα θα ήταν
ο Γκέσε Ντόλκαρ. Πράγματι ήταν ο πατέρας της Κούγκα που μπήκε
χαμογελαστός στο σπίτι. Ο εγγονός του έτρεξε και πήδηξε στην αγκαλιά
του. Το κρύο από καιρό είχε σφίξει και το πρόσωπο του Ντόλκαρ ήταν
κόκκινο ενώ τα ρουθούνια υγρά. Κάθισε, πήρε μιαν ανάσα, πίνοντας
συγχρόνως το τσάι που άχνιζε καυτό στην κούπα του. Χωρίς να βιάζεται,
έκανε νόημα στην κόρη του να πάρει τον μικρό στο άλλο δωμάτιο, να τον
κοιμίσει. Δεν μπορούσαν να αφήσουν τίποτε στην τύχη. Όταν επέστρεψε η
Κούγκα Τσέρινγκ, με φωνή που ακουγόταν δύσκολα και μετρημένες λέξεις
ενημέρωσε για το αποτέλεσμα των επαφών του. Έπρεπε να φύγουν κοντά
στα τέλη Νοεμβρίου. Οι συνθήκες θα ήταν δύσκολες, όπως του τις
περιέγραψε ο Τσεγκιάμ Λουντούπ, ο οδηγός τους στο ταξίδι. Το κρύο
μπορεί να άγγιζε και τους είκοσι βαθμούς κάτω από το μηδέν, ενώ οι άνεμοι
πάγωναν τα πάντα στο πέρασμά τους. Υπήρχε όμως ένα σημαντικότατο
πλεονέκτημα αυτήν την περίοδο. Τα περίπολα των στρατιωτών και των
συνοριακών φυλάκων ήταν ιδιαίτερα αραιά, λόγω των συνθηκών του
καιρού, έως άφαντα. Έτσι ο φόβος να τους ανακαλύψουν ήταν σχεδόν
ανύπαρκτος. Κάποιες αποστάσεις της διαδρομής, αν δεν προλάβαιναν
ανοιχτό το κεντρικό μονοπάτι των καραβανιών, μπορεί να γίνονταν πάνω
στην παγωμένη κοίτη του Λανγκτσάν Καμπάμπ. Η θερμοκρασία σε
σύγκριση με τα υψίπεδα είναι πιο ήπια και τα κύματα των αγριεμένων
ανέμων δεν φτάνουν στο βάθος του φαραγγιού. Αν όμως αναγκασθούν να
χρησιμοποιήσουν αυτό το δρόμο, τα πράγματά τους είναι αδύνατο να είναι
φορτωμένα σε γιακ ή άλογα. Τα ζώα είναι ανήμπορα να βαδίσουν πάνω