SPORT
sprint. De Ronde of Roubaix is
voor mij zo goed als onmoge-
lijk. Behalve een keer bij de
jeugd ben ik nog nooit solo
aangekomen.’
In de coulissen wordt er
gewerkt aan een fusie van zijn
ploeg Corendon-Circus met
Katusha Alpecin. Hoe dan ook
ligt Merlier nog een jaar onder
contract.
Vanzelfsprekend zal hij
ook deze winter in het veld te
zien zijn. ‘De cross ligt me te
na aan het hart om er nu mee
te stoppen. En een hele winter
op de weg trainen, lijkt me
ook maar saai. In het veld rij
je een uur aan een stuk van
kick naar kick. Bij elke bocht
die je juist aansnijdt, zo
dicht bij het publiek, voel
je de opwinding. Dat wil ik
voor geen geld ter wereld
missen.’ lZe komt vanachter haar toog,
gaat op de knieën zitten en
tovert uit een eikenhouten kast
twee fotoboeken tevoorschijn.
Aan haar archiveringsdrift
herken je de wielermoeder.
‘Zijn eerste wedstrijd was
in Sint-Maria-Horebeke,hier
een beetje verderop. Hij
schoot uit zijn klikpedalen en
raakte al achterop van bij de
start. Maar in de tweede ronde
zat hij er weer bij en uiteinde-
lijk is hij nog zestiende geëin-
digd, van de tweeëndertig. De
week erna werd hij al derde in
Elsegem. Ik heb altijd gewe-
ten dat het een sprinter was,
een coureur voor op de weg.
Maar zelf moest hij daar niets
van weten, hij wilde altijd
cyclocrossen. Zot van Mario
De Clercq was hij, in die
periode God in Wortegem-
Petegem.’
En zie nu, lacht ze. Op 30
juni is haar zoon zelf een beet-
je God geworden.
‘Die namiddag was het hier
immens druk en daar was ik
blij om. Anders had ik de hele
tijd naar het scherm gekeken
en daar waren ze voortdurend
over Tim bezig. Op veertien
kilometer van de aankomst
ben ik even naar buiten
gegaan, om wat frisse lucht
te scheppen. Pas de laatste
twee kilometer durfde ik
te kijken, aan de toog naast
de schepen van Sport. Toen
ik Tim in de laatste rechte lijn
uit het peloton zag komen,
wist ik het zeker: hij gaat
winnen.’
Al meer dan eens kreeg
Heidi in haar café nieuwe
klanten over de vloer. De
ochtend van onze ontmoeting
nog: een handvol wielertoe-
risten uit Londen. Ze logeer-
den in de streek en wilden
eens zien waar de nieuwe
Belgische kampioen is op-
gegroeid. Are you his mom?
vroegen ze. Really?
‘Onzen Tim springt zeker
nog drie keer per dag binnen
en als het druk is, steekt hij
een handje toe. Of hij weet
hoe je een pint moet tappen?
Ge moogt gerust zijn. ‘***Aan die wordingsgeschiede-
nis voegt Merlier zelf nog toe
dat hij ook motorcross even
heeft uitgeprobeerd. Zijn
vader heeft nog als amateur in
het circuit meegedraaid.
‘Maar dat mocht mijn moeder
toen niet weten.’
In het Vrij Technisch Insti-
tuut van Waregem volgde hij
een opleiding tot lasser.
Samen met zijn trainings-
kompaan Bert Van Lerberghe,
prof bij het Franse Cofidis,
werkt hij nu aan een tafel
voor in de tuin: de ideale aflei-
ding na alle hectiek van de
voorbije weken.
Vlak na het BK ging hij
samen met zijn vriendin en
zijn moeder uitblazen op het
feesteiland Ibiza. Naar eigen
zeggen is het een ‘heel rustig’
verlof geweest. Merlier stond
niet in de vroege uurtjes met
zijn nationale trui in de Pacha
Ibiza te dansen, liet de dj-sets
van Dimitri Vegas & Like
Mike met plezier voor wat ze
waren. ‘Na het crossseizoen
durf ik wel eens stevig door te
zakken, maar nu was het daar
niet het juiste moment voor.
Ik heb vijf dagen letterlijk
niets gedaan. Het deed
deugd.’
Ondertussen komt hij
stilaan weer onder stoom.
Klaar voor een nieuw hoofd-
stuk in zijn wielercarrière,voor het eerst volop in de spot-
lights. Te beginnen bij het EK
in Alkmaar, en al zachtjes
dromend van volgend voor-
jaar. ‘Kuurne-Brussel-Kuurne,
de Scheldeprijs, Nokere
Koerse, Dwars Door Vlaande-
ren, Gent-Wevelgem: op die
koersen wil ik focussen, daar
eindigt het meestal in een‘Bij elke bocht die je juist
aansnijdt, zo dicht bij
het publiek, voel je
de opwinding. Daarom wil
ik de cross voor geen geld
ter wereld missen.’