Τα πολλά χρόνια που έκανα την δουλειά του οδηγού των εμπόρων, είχα την
ευκαιρία να αποκτήσω δυο φίλους που έγιναν αδελφοί μου. Τώρα, στα
γεράματά μου, συχνά τους φέρνω στο νου μου με περισσή νοσταλγία. Ο ένας
είναι ο Γκεουάργκις Καρούγια, ένας Χριστιανός της Εκκλησίας της Περσίας,
που γνώρισα στην Κτησιφώνα, μια όμορφη πόλη πάνω στην όχθη του Τίγρη.
Είχαμε την ευκαιρία να συνοδεύσουμε εμπόρους μαζί με τον αδελφό μου
Γκεουάργκις. Οι άνθρωποι της θρησκείας του φίλου μου, ενώ ήταν Χριστιανοί,
δεν είχαν πολλά πάρε δώσε με τους Χριστιανούς, είτε της Δαμασκού, είτε της
Κωνσταντινούπολης, είτε της Ρώμης. Ήξεραν όμως πολύ καλά τον δρόμο προς
την Κίνα και την Ινδία, αφού ιεραπόστολοι της Εκκλησίας τους είχαν φτάσει
ως αυτά τα μέρη. Ένας άλλος φίλος, που μου στάθηκε αληθινός αδελφός, σε
μια δύσκολη περίοδο, που δοκιμάστηκα σε ένα ταξίδι μου από σοβαρή
αρρώστια, είναι ο Πιρούζ Γιαζντί. Ο Πιρούζ ήταν πιστός του προφήτη
Ζαρατούστρα, με καταγωγή από την πόλη Γιαζντ της Περσίας, αλλά,
ασχολούνταν με το εμπόριο των χαλιών στην Μπουχάρα. Με φρόντισε κοντά
δυο μήνες, φέρνοντας τους καλύτερους γιατρούς. Όταν έγινα καλά και θέλησα
να του δώσω παράδες για όλα τα έξοδα, που έκαμε για μένα, ο Πιρούζ
αρνήθηκε να δεχτεί έστω ένα φλουρί. Αντίθετα, μου έκανε δώρο, σε ανάμνηση
της φιλίας μας, ένα ασημένιο δαχτυλίδι, με πέτρα πιρουζέ^13 , με σκαλισμένα
ρόδα πάνω στο ασήμι.... Τα τριαντάφυλλα, είναι λουλούδι πολύ αγαπητό στους
Πέρσες. Άλλωστε η πατρίδα των ρόδων είναι η Περσία. Στη γλώσσα φαρσί το
ρόδο λέγεται “Γκολ-ε Σορκχ” και κυριαρχεί στην υπέροχη περσική ποίηση....
Το δαχτυλίδι αυτό δεν το αποχωρίζομαι ποτέ....
13 Πιρουζέ, στην περσική γλώσσα λέγεται η πέτρα τυρκουάζ και οι Πέρσες, κάθε πίστης, από τα αρχαία χρόνια την αγαπούν ιδιαίτερα....