Σε ένα από τα πολλά ταξίδια του πατέρα μου στην Κωνσταντινούπολη, όταν
επέστρεψε, έφερε τρία φύλλα κακοπαθημένου από το χρόνο χαρτιού. Σε κάθε
φύλλο υπήρχε κείμενο πυκνογραμμένο, σε άγνωστη γλώσσα για μας. Η
άγνωστη γραφή, ήταν στη γλώσσα φαρσί^1 , που ο αδαής τη συγχέει με την
αραβική, ήταν τόσο όμορφη, που και χωρίς να ξέρεις τί νοήματα έκρυβαν οι
λέξεις, ήταν απόλαυση της όρασης να βλέπεις τις γραμμές....
Ο πατέρας μου, είχε φροντίσει, ενόσω ακόμα βρισκόταν στην Πόλη να
αποδώσει κάποιος στα ελληνικά το κείμενο από τα φαρσί. Τα φύλλα αυτά, μου
τα είχε κάνει δώρο, όπως τα είχε δεχθεί ως δώρο και ο ίδιος, από έναν σπουδαίο
1 Φαρσί, λέγονται τα περσικά.