μεντρεσέδες, που σοφοί δάσκαλοι δεν τσιγκουνεύονταν να μεταγγίζουν τις
γνώσεις τους στους διψασμένους μαθητές τους. Στην Μπουχάρα^10 , ο
επισκέπτης έβλεπε τους ανθρώπους της Κεντρικής Ασίας με τα σχιστά μάτια
και τα χαρακτηριστικά μήλα στο πρόσωπό τους. Επόμενος σταθμός ήταν η
Σαμαρκάνδη. Μια πόλη αριστούργημα.... Σ’ αυτές τις δύο πόλεις κλείνονταν
πολλές δουλειές από τους εμπόρους που συνόδευα. Αγόραζαν ένα σωρό
μπαχάρια, που είχαν αρχίσει να τα μαθαίνουν στις πόλεις της Δύσης για να
νοστιμεύουν το φαγητά τους. Αρώματα, που η οσμή τους μάγευε τον άνθρωπο,
χαλιά και κιλίμια, με περισσή τέχνη υφασμένα, που ομόρφαιναν τα μάτια κι
έδιναν ζεστασιά στη ζωή του σπιτιού, ήταν πράγματα που αγόραζαν οι έμποροι.
Οι Βενετσιάνοι ιδίως, είχαν αλισβερίσια στη Μπουχάρα με Εβραίους της
πόλεις, αφού ξέρανε λιγάκι τα χούγια τους, γνωρίζοντας Εβραίους που ζούσαν
στην Γαληνοτάτη Δημοκρατία^11.
Όταν η διαδρομή περνούσε από τις άφιλες ερήμους της Ασίας, τα υποζύγια
ήταν πλέον καμήλες της Βακτριανής, με δυο καμπούρες στην πλάτη. Μπορεί
να μην τόσο γρήγορες όσο τα άλογα, μα η αντοχή τους ήταν παροιμιώδης....
Συνήθως, το δικό μου ταξίδι σταματούσε στην Κασγκάρ. Μονάχα τρεις φορές
συνέχισα με εμπόρους που συνόδευα ως την καρδιά της Κίνας. Είχαμε
διασχίσει την πέρα ως πέρα άφιλη έρημο Τακλαμακάν. Δεν μπορώ να
λησμονήσω το κρύο, ιδίως τις ώρες της νύχτας, που μας βασάνιζε, ενώ τα
πρωινά μας έψηνε χωρίς λύπη ο ήλιος....
Στο Κασγκάρ, περίμενα τους πελάτες μου, να καταφτάσουν από την καρδιά της
Κίνας με τα εμπορεύματα που είχαν αγοράσει, για να συνεχίσουμε ως την
Τύρο. Το κύριο εμπόρευμα ήταν το κινέζικο μετάξι. Μετά έρχονταν τα διάφορα
είδη γυαλιού, αλλά και το χαρτί, που έφτιαχναν τεχνίτες στην Κίνα.
1011 Η Μπουχάρα, όπως και η Σαμαράκνδη, σήμερα είναι πόλεις του Ουζμπεκιστάν.Η Βενετία ήταν ανεξάρτητη πόλη, γνωστή ως Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας.