Pomimo przyłączenia się kobiet do strajku niechęć mężczyzn do ty-
pografek wzrastała, zwłaszcza, że wzrastało wśród nich bezrobocie.
W końcu Norweska Narodowa Organizacja Typograficzna postano-
wiła złagodzić nastroje i rozwiązać sporne kwestie, tyle, że ze szkodą
dla kobiet. Bez wiedzy i zgody kobiet-typografek zaczęto prowadzić
dyskusję na temat zrównania płac^55.
Kobiety swoje niezadowolenie wypowiedziały w 1899 roku w Lon-
dynie gdzie odbył się Kobiecy Kongres stworzony przez Międzynaro-
dową Radę Kobiet. Podczas tego wydarzenia padły oskarżenia wobec
mężczyzn o próby uniemożliwienia kobietom niektórych z prac oraz
wygryzienia konkurencji pod postacią kobiet^56.
Przytoczona historia z Norwegii jest dobrym przykładem opisują-
cym sytuację kobiet podejmujących się pracy w dziewiętnastowiecz-
nych zakładach drukarskich w większości państw, w szczególności
Europejskich. W Ameryce kobiety miały więcej swobody ze względu
na skupienie uwagi na problemach rasowych^57.
Już w II połowie wieku XIX doczekały się tam swojego własnego
stowarzyszenia typograficznego. 8 października 1868 roku dziennikar-
ka i działaczka na rzecz praw kobiet Augusta Lewis założyła Women’s
Typographical Union w Nowym Jorku^58. Podczas pracy w gazecie była
w stanie zaobserwować nierówne traktowanie kobiet i mężczyzn
w zawodzie typografa. Znaczącą sytuacją był strajk męskich pracow-
ników drukarni. Aby nie wstrzymywać produkcji zatrudniono, na czas
niedoboru pracowników, kobiety, które od razu zwolniono tylko gdy
protesty dobiegły końca. Lewis dodatkowo jako pierwsza kobieta
zajęła stanowisko sekretarki w International Typographical Union.
Jej działania miały na celu walkę z nierównościami w pracy kobiet^59.
XIX wiek był burzliwym czasem walk o prawa do godnej pracy
w zawodzie, a same kobiety dzielnie, niekiedy i łokciami, torowały
sobie (i kolejnym pokoleniom) drogę do pracy przy prasach i ma-
szynach. Nie tylko niezrozumienie przez mężczyzn komplikowało
sytuację pracujących kobiet, ale też i brak zrozumienia ze strony
sufrażystek, które w większości pochodziły z klasy średniej i nie do
końca rozumiały potrzeby kobiet pracujących z klas niższych. Ciągła
presja nakładana przez społeczeństwo na kobiety aby te spełniały
przypisane im role powodowała, że droga do kariery nie była najła-
twiejszą^60. Pomimo tych trudności istniały w typograficznym świecie,
a liczba typografek stale wzrastała.
Miejsce dwudziestowiecznych kobiet w świecie typografiiXX wiek był dla kobiet czasem pełnym przemian, bardzo dynamicz-
nym i zmiennym. Sto lat zmieniło niemal wszystko. Na początku
wieku coraz częściej widzimy kobiety jako studentki kierunków
artystycznych. W 1919 roku Walter Gropius otworzył Bauhaus mó-
wiąc o równości płci i zapraszając do rekrutacji kobiety. Liczba stu-
dentek gwałtownie wzrosła co zaczęło budzić jednak obawy innych