drukarską jako ich aktywizm – sprzeciw wobec dominacji mężczyzn
w drukarstwie^79.
W tym samym czasie istniał magazyn Spare Rib, który w porów-
naniu ze Shrew był bardziej ogólny, mówił o seksualności kobiet,
życiu domowym, ale w feministycznym duchu. Kobiety przy tworze-
niu gazety uczyły się pracy w wydawnictwie. Bawiły się konwencją
typowego kobiecego magazynu, jednak z odpowiednim dla nich
przekazem. Ich okładki były często kontrowersyjne i prowokujące
do dyskusji. Amerykańskim odpowiednikiem był magazyn „Ain’t
I a Women?”, który powstał także dzięki kobiecemu kolektywowi
wydawniczemu^80.
Pojawienie się magazynów tworzonych przez kobiety pokazuje
również coraz to silniejszy wpływ mass mediów na społeczeństwo,
a dzięki temu łatwiejsze dotarcie do szerszego grona odbiorców^81.Radio, telewizja, film i inne produkty kultury medialnej dostarczają
materiałów, z których wykuwamy naszą tożsamość, nasze poczucie
tożsamości, nasze wyobrażenie o tym, co to znaczy być mężczyzną
lub kobietą; nasze poczucie przynależności klasowej, etniczności
i rasy, narodowości, seksualności: „my” i „oni”^82
Lata 80. przyniosły wyciszenie ruchów feministycznych, znikały
kobiece pisma i drukarnie, a w 1984 roku zamknięto Onlywomen
Press. Drukarnie zastąpiło tańsze i bardziej dostępne ksero, a potem
komputer i internet otwierający nowe, szybsze możliwości niesienia
komunikatu^83