ιδίως οι μικρότερες θυγατέρες, η Τανιώ και η Θοδοσία. Η Κατίνα, η
μεγαλύτερη, δεν άρθρωσε λόγο παρά σκέφτηκε, τί θα πει ο κόσμος,
αφού η μάνα της δεν έχει έμμηνα εδώ και πολύν καιρό .... Ο
Άγγελος, που ήταν τέταρτος στη σειρά μετά τον Χρίστο και ήταν ο
πιο σοφός, δεν έκανε κανένα σχόλιο και μ’ ένα χαμόγελό του, έδειξε
χαρά για την καινούργια αδελφούλα. Η Αγγελίνα, δεν άφησε
περιθώρια για επιφυλάξεις και αντιρρήσεις και τους είπε, με ύφος,
αποφασιστικό: Όπως το σταμάτημα των έμμηνων στη γυναίκα είναι
δουλειά του Θεού, έτσι και το να γεννήσει μια ώριμη γυναίκα σαν κι
εμένα, είναι επίσης δουλειά του Μεγαλοδύναμου. Λεπτομέρειες για
το πώς αποκτήθηκε η καινούργια αδελφούλα, ούτε δόθηκαν από
τους γονείς, ούτε ζητήθηκαν, τουλάχιστον απ’ τα μεγάλα παιδιά τη
στιγμή που έγινε η πρώτη τους γνωριμία με το μωρό. Η Αγγελίνα,
τους ανακοίνωσε επίσης, πως το όνομά της είναι Βούλα. Ο μόνος
που κατέβασε λιγάκι μούτρα, ήταν ο Κώστας, που ως τότε, σαν
μικρότερος απ’ όλους, ήταν κομμάτι κακομαθημένος και
σκανδαλιάρης. Φοβήθηκε ότι θα χάσει τα προνόμιά του....
Οι μήνες περνούσαν και το μωρό δυνάμωνε. Η παραμάνα το
τάιζε και η κυρά Ανάστω βοηθούσε την Αγγελίνα στο μεγάλωμά
του. Η Αγγελίνα γενικά δεν ήταν διαχυτική γυναίκα, λες και
κρατούσε τα αισθήματά της κρυμμένα. Με την Βουλίτσα όμως, σα
να άλλαξε κάτι στους τρόπους της. Ένα βράδυ που κοίμιζε το μωρό,
την άκουσαν να σιγοτραγουδά ένα νανούρισμα στα βουλγάρικα, στη
γλώσσα που μιλούσε η καρδιά της. Είχαν περάσει πολλά χρόνια και
τα παιδιά είχαν ξεχάσει πώς τα κανάκευε η μάνα τους. Ο
Παναγιώτης και ο Χρίστος στη σειρά ήταν πια άνδρες.
Ακολουθούσε ο Άγγελος. Στην άλλη μεριά τα κορίτσια. Πρώτη η
Κατίνα και μετά η Τανιώ, που ήταν χρυσοχέρα στο μαγείρεμα. Στο