να φύγουν και να έρθουν στην Ερντέκ, μόνοι και αβοήθητοι, αλλά
ελεύθεροι να ζουν την αγάπη τους. Οι άλλοι Εβραίοι, όλοι
Σεφαραδίτες, καλοδέχτηκαν το ζευγάρι και τους πρόσφεραν ό,τι
μπορούσαν, για να ευκολύνουν την εγκατάστασή τους. Βοήθησαν
να βρουν ένα σπίτι. Ήταν μικρό μα πολύ βολικό, κοντά στην αγορά,
όπου ο Καλέβ άνοιξε μαγαζί. Οι έμποροι του κάνανε πιστώσεις για
τα εμπορεύματα που του πουλούσαν και τον συμβούλεψαν, για το
πώς θα μπορούσε να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Ένας
γέροντας, ο Αριέλ, τον συμβούλεψε να αρχίσει να πηγαίνει και στα
χωριά που ήταν κοντά και κυρίως στην Πάντερμα, μια πόλη με
λιμάνι, που δεν ήταν και πολύ μακριά. Του είπε μάλιστα, πως αφού
η λαλιά του ήταν τα ρωμέικα, θα μπορούσε να πιάσει πελάτες
ανάμεσα στους Ρωμιούς.
Στην Πάντερμα ο Καλέβ γνώρισε έναν Ρωμιό που ήταν
καλοστεκούμενος, με μποστάνια και αμπέλια. Είχε στη δούλεψή του
Τούρκους και Αρμένηδες. Ήταν πρόσχαρος άνθρωπος, με μεγάλα
μουστάκια, που κάθε τόσο τα ίσιωνε, λες και τα χάιδευε. Τον λέγανε
Γιώργη Παπάζογλου, γιατί ο γονιός του ήταν παπάς. Όταν γνώρισε
τον Καλέβ, τον συμπάθησε ο κυρ Γιώργης και μάλιστα τον φίλευε
και στο σπίτι του, όποτε ερχόταν στην Πάντερμα. Εκεί γνώρισε τη
γυναίκα του την κυρά Αγγελίνα, που ήταν από τη Βουλγαρία, και
μερικά από τα παιδιά του. Ο Γιώργης και η Αγγελίνα είχαν τέσσερις
γιους και τρεις θυγατέρες. Μάλιστα, ο μεγάλος γιος τους
υπηρετούσε στον οθωμανικό στρατό. Ο Καλέβ αγόραζε από τον κυρ
Γιώργη λευκό κρασί και μυρωδάτο ξύδι και του πουλούσε
τσουβάλια από κανναβατσότριχα. Δεν ήταν τόσο οι παράδες που
άλλαζαν μεταξύ τους οι δυο άντρες, αλλά η εμπιστοσύνη και η
συμπάθεια που τους έκανε να σμίξουν, παρά την διαφορά ηλικίας