ΤΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΑΣ

ανάμεσά τους. Συχνά, ο κυρ Γιώργης, που ήταν και ψάλτης και
ήξερε από μνήμης όλο το Ψαλτήρι, στις συζητήσεις που έκανε με
τον Καλέβ, δεν μιλούσαν τόσο για δουλειές, μα για θέματα
πνευματικά. Και ο Καλέβ θαύμαζε τον ηλικιωμένο φίλο του, που
κάθε τόσο ανέφερε ψαλμούς, ή αποσπάσματα από τους Προφήτες,
για να δώσει κύρος στα όσα έλεγε. Ο Καλέβ, μπορεί να μην είχε
σπουδάσει σε γεσιβά, μα από μικρός ψαχνόταν και διάβαζε ό,τι
έπεφτε στα χέρια του. Είχε μάθει εβραϊκά για να μπορεί να
καταλαβαίνει τις προσευχές και να διαβάζει την Τανάκχ και είχε
μάθει αρκετά λαντίνο, ώστε να συνεννοείται με τους Σεφαραδίτες,
που ήταν ασύγκριτα περισσότεροι από τους Ρωμανιώτες. Πολλά
πράγματα που δέχονταν οι Καραΐτες τα θεωρούσε σωστά, μα δεν
ήταν δογματικός και δεν αρνιόταν την σοφία που υπήρχε στο
Ταλμούδ και στα άλλα ιερά γράμματα των Ραββανιτών Εβραίων.
Είχε την ευκαιρία να γνωρίσει έναν σοφό άνθρωπο από την
καραΐτικη κοινότητα της Πόλης, τον Χαχάμ Νταβίντ Αφεντόπουλο,
όπως ήταν το πραγματικό παρόνομά του, που το άλλαξε στην πορεία
και το έκανε Γκιμπόρ, όπως ήταν πλέον γνωστός. Ο Χαχάμ Νταβίντ
θεωρούνταν λιγάκι σαν αιρετικός για τους Καραΐτες, αν και κανένας
τους δεν τολμούσε, ούτε καν να σκεφτεί, πως θα μπορούσε να
διωχθεί ο Χαχάμης από την συναγωγή. Οι γνώσεις του, όλοι
παραδέχονταν πως ήταν εξαιρετικά σημαντικές και ότι η σοφία του
ήταν πολύτιμος θησαυρός για όλους τους Εβραίους της Σταμπούλ.
Η σκέψη του Χαχάμ δεν είχε ίχνος φανατισμού και προπαντός, του
ήταν άγνωστη κάθε έννοια δογματικής εμμονής. Ο Χαχάμ Νταβίντ
είχε μελετήσει έργα του Μορντεχάι Κομτίνο και των μαθητών του
Καλέβ Αφεντόπουλο, που μάλλον ήταν πρόγονός του και του
Ελιάχου Μπασιατζί, που είχαν μπολιάσει την καραΐτικη παράδοση
με την σοφία του Ταλμούδ, αλλά και με την εβραϊκή φιλοσοφία, που