Άραμπι έχει γράψει τα εξής: ‘ Ο Ιησούς προσευχήθηκε για μένα, ώστε
να μπορώ να έχω υπομονή βαδίζοντας στο δρόμο της πίστης. Με
αποκάλεσε αγαπημένο του. Μου έδωσε ευλογία να ζω σε πλήρη
παραίτηση από όλα τα πράγματα που απομακρύνουν το νου και την
καρδιά από ό,τι είναι Όμορφο και Τέλειο, δηλαδή από τον Θεό. Αυτή
η κατάσταση της παραίτησης ( η παραίτηση λέγεται ζουχντ ‘zuhd’ ) με
αξίωσε να βιώνω την πλήρη απογύμνωση ( το ταζρίντ, δηλαδή την
απογύμνωση από όλα, όσα είναι περιττά )’. Ο Ιμπν Άραμπι και ο
Αχμάντ αλ-Αλάουι, μακάρι ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος μαζί
τους, είναι δύο γνωστά παραδείγματα μεταξύ πολλών άλλων,
γνωστών αλλά και άγνωστων στους πολλούς, ότι μεταξύ των Σούφι
η Αγάπη που φανέρωσε ο Χριστός, που της έδωσε σάρκα και οστά,
υπόσταση στο πρόσωπό Του, συνεχίζει να σαρκώνεται όχι μιμητικά,
αλλά ως φανέρωση του Ιησού Χριστού σε πρόσωπα που αφέθηκαν
να δεχθούν την μπάρακα^24 της ύπαρξής του και της αγάπης του.
Συχνά οι επίσημοι εκπρόσωποι των χριστιανικών εκκλησιών
προβάλλουν ορισμένα δόγματα, όπως λ. χ. τη σημασία αποδοχής της
σταύρωσης και της ανάστασης του Χριστού, ως προϋποθέσεων για
τη σωτηρία των ανθρώπων. Δεν διδάσκουν όμως τρόπους οικείωσης
εκ μέρους των ανθρώπων, της ζωής του Χριστού με βαθειά
ενσυναίσθηση, ούτε φωτίζουν με εναργείς τρόπους, εκείνο που ο
Ίδιος ο Ιησούς με τη ζωή του είχε προβάλλει, το χρέος της Αγάπης.
Αυτό το χρέος της Αγάπης, προς τον άγνωστο άνθρωπο, που έχει
εξοριστεί στο περιθώριο της κοινωνίας των νοικοκύρηδων, που είναι
φτωχός, άρρωστος, ξένος και ανήμπορος, φυλακισμένος και γενικά
καταδιωγμένος άδικα, χωρίς να θεωρούνται προαπαιτούμενα για την
αγάπη, η εθνικότητά του ή η θρησκεία αυτού που βρίσκεται σε
(^24) Μπάρακα (Barakah) στο Ισλάμ και στον Σουφισμό είναι η ευλογία που περιέχει δύναμη και χάρη. Η
Μπάρακα είναι η ενέργεια του Θεού που διαχέεται και ρέει ως γνώρισμα εκείνων που είναι εγγύς τουΘεού. Η Μπάρακα, ως περιρρέουσα ένθεη ενέργεια αγιάζει τόπους και αντικείμενα.