γύρω από ένα τραπέζι, στολισμένο με χάρη και γούστο και
γευτήκαμε τα πολλά καλούδια που είχαν ετοιμαστεί για χάρη μας.
Οι οικοδεσπότες μας ήταν ακούραστοι στο να βρίσκουν
τρόπους έτσι ώστε η διαμονή μας στην Αθήνα να είναι ευχάριστη
και ενδιαφέρουσα. Ξέρω πως όλα γίνονταν χάριν του Σαλή Αγά,
αλλά ομολογώ ότι μαζί με το βασιλικό ποτιζόταν και η γλάστρα,
δηλαδή η αφεντιά μου....
Διαπίστωσα σχεδόν από τη δεύτερη μέρα της άφιξής μας, ότι
ο παππούς είχε έναν κύκλο θαυμαστών στην Αθήνα και όχι μόνο,
κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο. Το φιλόξενο σαλόνι του Γαβριήλ
και της Άλκηστης, τις απογευματινές ώρες δεχόταν τις επισκέψεις
όσων ήθελαν να δουν τον παππού. Τότε είχα την αίσθηση ότι
μετατρεπόταν σε λέσχη συζητήσεων. Στο επίκεντρο βρισκόταν
πάντοτε ο Σαλή Αγάς και οι επισκέπτες, άλλοτε υπέβαλαν ένα σωρό
ερωτήσεις, άλλες για το Ισλάμ, άλλες για το Σουφισμό, άλλες για τις
σχέσεις Χριστιανισμού και Μουσουλμάνων, άλλες για το πώς
περνά τον χρόνο του στην Κομοτηνή ο παππούς, άλλες.... Υπήρχαν
και οι επισκέπτες, που το μόνο που ήθελαν, ήταν να δουν τον
παππού και να βρεθούν πλάι του. Αυτοί οι επισκέπτες κάθονταν
ήσυχα σιωπηλοί και είχαν στραμμένο το βλέμμα στον Σαλή Αγά με
ολοφάνερη απαντοχή.
Ο Γαβριήλ και μερικοί φίλοι φρόντιζαν τα πρωινά να
ξεναγούν τον παππού σε όμορφα και ενδιαφέροντα μέρη της
πρωτεύουσας. Συχνά μας συνόδευε και η Άλκηστις, όποτε ήταν
εύκαιρη από υποχρεώσεις που είχε στο σπίτι ή αλλού. Τριγυρίσαμε
στο Μοναστηράκι και στην Πλάκα. Προσκυνήσαμε στο Μετόχι του
Παναγίου Τάφου με τον πανέμορφο κήπο και στην εκκλησία του
αγίου Νικολάου του Ραγκαβά. Σκαρφαλώσαμε στα Αναφιώτικα και