δεν παραλείψαμε να ανεβούμε στην Ακρόπολη. Οι «ξεναγοί» μας
πάντοτε έθεταν υπόψη του παππού το πρόγραμμα που είχαν κατά
νου και ο παππούς τους απαντούσε, ότι είχε αφεθεί στα χέρια τους,
είχε γίνει teslim^27. Μαζί με τον παππού είχα την ευκαιρία να δω
πράγματα για πρώτη φορά στην Αθήνα, μολονότι ήταν πολλές οι
φορές που την είχα επισκεφθεί.
Ένα Σάββατο οι φίλοι του παππού οργάνωσαν μια μικρή
εκδρομή σε έναν ενδιαφέροντα τόπο, μερικά χιλιόμετρα μακρυά από
την Αθήνα. Μας πήγαν στη Μονή Δαφνίου. Μπήκαμε σιωπηλοί
όλοι μας στο καθολικό της Μονής. Ο παππούς μόλις μπήκε στην
εκκλησία κάρφωσε το βλέμμα στον τρούλο, που εικονίζεται σε
ψηφιδωτό ο Παντοκράτωρ Χριστός, ως Δίκαιος Κριτής. Λες και είχε
κοκκαλώσει για απροσδιόριστο χρόνο. Δεν έκρυψε τον θαυμασμό
του καθώς παρατηρούσε τα άλλα ψηφιδωτά, με περιστατικά από τη
ζωή του Χριστού, παραστάσεις της Παναγίας, Αποστόλων και
Αγγέλων. Όταν βγήκαμε από το καθολικό της Μονής, με έκπληξη
πρόσεξα τον Σαλή Αγά να κάνει τον σταυρό του. Δεν τον είχα
προσέξει ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο. Είμαι βέβαιος πως και οι άλλοι
της παρέας, που πρόσεξαν τον παππού να κάνει τον σταυρό του θα
ένιωσαν όμοια με μένα. Πριν φύγουμε απ’ το Δαφνί καθίσαμε σε
μια γωνιά.
Ο παππούς έσπασε τη σιγή όλων μας. «Ένας Δάσκαλος
Μελαμί είχε πει, ότι όταν βρισκόμαστε σε εκκλησία Χριστιανών,
οφείλουμε να φερόμαστε κατά τον τρόπο των Χριστιανών. Έτσι είχε
φερθεί ο ευλογημένος άνθρωπος του Θεού, ο Ισμαήλ Εμρέ, που
έζησε στα χρόνια μας στα Άδανα, όταν κάποτε επισκέφτηκε μια
(^27) Teslim: Τουρκική λέξη που σημαίνει παράδοση και υποδηλώνει πως κάποιος έχει παραδωθεί σε
κάποιον άλλο. Αυτή η παράδοση ή άφεση με εμπιστοσύνη είναι στοιχείο του ήθους που εμφανίζεταιστον Σουφισμό. Θα μπορούσε να παρομοιασθεί με την υπ ακοή στην Ορθόδοξη παράδοση, ιδίως
μεταξύ των Μοναχών.