κεμπάμπ και φελάφελ^14 με ψιλοκομμένες σαλάτες, τυρί φέτα και ό,τι άλλο
μπορεί να διεγείρει εκκρίσεις γαστρικού υγρού στα στομάχια εκείνων που
σουλατσάρουν με μόνο σκοπό, την απόλαυση του μείγματος φωνών,
εικόνων και εκμαυλιστικών οσμών.
Εδώ και λίγα χρόνια, αφότου οι παραδοσιακοί ένοικοι της Οχέλ
Μοσέ άρχισαν να λιγοστεύουν, νεαροί εργένηδες, φοιτητές, καλλιτέχνες,
νοικιάζουν τα σπίτια που αδειάζουν. Αρκετοί είναι ξένοι, που έρχονται
στην Ιερουσαλήμ για σπουδές και προτιμούν να ζήσουν στην καρδιά μιας
πόλης που διαθέτει το δικό της χρώμα. Τα σπίτια και τα άλλα
οικοδομήματα στην Οχέλ Μοσέ όπως και σε άλλες ιστορικές γειτονιές
της Ιερουσαλήμ είναι καμωμένα με πέτρα στο χρώμα της ώχρας, που
είναι το χαρακτηριστικό αυτής της πόλης. Διάλεξα επίμονα να μείνω εδώ,
γιατί μου έτρωγε την ψυχή ο πόθος να αναμειχθώ με τις σκιές των
ανθρώπων, που πάσχισαν να ξαναφτιάξουν αυτή την πόλη της
προσδοκίας και του μύθου, αναδεικνύοντάς την σ’ αυτό που πίστευαν ότι
είναι, η αιώνια πρωτεύουσα του Λαού Ισραήλ.
Εργάζομαι σ’ ένα μεγάλο διεθνές βιβλιοπωλείο, σχετικά κοντά απ’
το σπίτι μου. Δεν ήταν αυτό που θα ήθελα να κάνω, αλλά το εισόδημα
που κερδίζω μου πρόσφερει μια σχετικά άνετη ζωή, χωρίς σπατάλες. Πριν
οκτώ μήνες είχα επιστρέψει, μετά από απουσία δύο ετών, από την
Ελλάδα, όπου είχα εργασθεί σα σύμβουλος ισραηλιτικής κοινότητας για
θέματα νεολαίας και όχι μόνο. Είχα σπουδάσει κοινωνικός λειτουργός και
εργαζόμουν για μια διεθνή εβραϊκή οργάνωση, που υποστήριζε διάφορα
προγράμματα στο Ισραήλ και σε κοινότητες της Διασποράς. Μια
διαφωνία με τον άμεσο προϊστάμενό μου με ανάγκασε να παραιτηθώ από
την δουλειά. Έτσι αναγκάστηκα να δεχθώ τη θέση στο βιβλιοπωλείο. Οι
πέντε μήνες στην ανεργία, ξοδεύοντας τις πενιχρές οικονομίες που είχα
καταφέρει να μαζέψω όσο εργαζόμουν στη Θεσσαλονίκη, δεν ήταν από
τις περιόδους που θα ήθελα να κρατούν χώρο στο μνήμη μου.
Οι γνωστοί και οι φίλοι μου με φωνάζουν απλά Γιοέλ. Χωρίς να
είμαι ιδιαίτερα θρήσκος πηγαίνω στη συναγωγή συνήθως κάθε
Παρασκευή βράδι, για το καμπαλάτ Σιαμπάτ. Τα πρωινά του Σαββάτου,
προσπαθώ επιμελώς να τα αφιερώνω στην απόλαυση του ύπνου, μετά από
ένα καλό ξενύχτι παρέα με φίλους και φίλες. Δεν είναι λίγες οι φορές, που
(^14) Αραβικά εδέσματα, που υιοθετήθηκαν απ’ τους Ισραηλινούς Εβραίους και έγιναν «ισραηλινή» σπεσιαλιτέ.
Σαουάρμα είναι ο γνωστός μας γύρος ή ντονέρ. Κεμπάμ είναι σουβλάκια, είτε με κιμά, είτε με κομμάτια
κρέατος. Φαλάφελ είναι υπέροχοι πικάντικοι «κεφτέδες», αγαπητοί σε όλη τη Μέση Ανατολή, από πουρέ
ρεβιθιού.