«Ο Γιοέλ Ντουνταΐ, όπως πολλοί Ισραηλινοί Εβραίοι, σάμπρα
κυρίως, έχει συνειδητοποιήσει ευτυχώς σχετικά νωρίς, ότι αξίζει να ζει
στην πατρίδα μια φυσιολογική ζωή. Όταν είσαι υποχρεωμένος να
κοιμάσαι δίπλα σ’ ένα φονικό όπλο, έτοιμο να εκπυρσοκροτήσει, σίγουρα
αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Ο Γιοέλ και όλοι όσοι σκέφτονταν με τον
ίδιο τρόπο θέλουν ν’ αποδιώξουν άπαξ διά παντός από τα ενδεχόμενα της
ζωής τους, το φρικιαστικό φάσμα ενός κανούργιου πολέμου με τους
Άραβες. Μολονότι απέφυγε να οργανωθεί σε κάποια από τις ομάδες των
φιλειρηνιστών ή εκείνων που συνηγορούν δραστήρια υπέρ του
δικαιώματος των Παλαιστινίων για μια δική τους πατρίδα, υπερασπιζόταν
με τόλμη τις απόψεις του σε κάθε ευκαιρία. Πολλές φορές έπαιρνε μέρος
σε τρικούβερτους καυγάδες με φίλους που είχαν δεξιές απόψεις και
υποστήριζαν με φανατισμό το αποκλειστικό δικαίωμα των Εβραίων στο
Έρετζ Γισραέλ^23 , αδιαφορώντας για το γεγονός της παρουσίας των
Παλαιστινίων. Οι εμπειρίες από τα χρόνια που υπηρετούσε στις ειδικές
δυνάμεις είχαν ανοίξει τους ορίζοντες της συνείδησής του και τον έκαναν
αρνητικό στις εκτροπές του σιωνισμού. Ο στρατός συχνά επηρέαζε
αλλοτριωτικά τους νέους ανθρώπους. Στον ίδιο όμως, είχε λειτουργήσει
θετικά. Είχε ενισχύσει την κρίση του και τις ανατρεπτικές τάσεις της
συνείδησής του. Τα συχνά ταξίδια του σε διάφορες χώρες, η επαφή με
άλλους, διαφορετικούς ανθρώπους, οπωσδήποτε είχαν οξύνει τις
εσώτερες αισθήσεις του και δεν είχε πιστέψει ποτέ σ’ ένα μεγάλο Ισραήλ
με τους Παλαιστίνιους απόντες. Ίσως να είχε επηρεασθεί από όσα άκουγε
μικρός απ’ τον πατέρα του, για τα προβλήματα που είχαν αντιμετωπίσει
στο Ισραήλ Εβραίοι από αραβικές χώρες. Οι Ασκεναζίμ ήταν για χρόνια η
ελίτ της πατρίδας και κρατούσαν τα πιο ζωτικά κλειδιά στην κυβέρνηση,
στα συνδικάτα, σε όλες τις δομές του κράτους. Περιφρονούσαν χωρίς να
κρατούν προσχήματα τους μελαψούς Εβραίους, που είχαν καταφθάσει
φοβισμένοι σωρηδόν, από κάθε γωνιά του αραβικού κόσμου απ’ το 1948
και μετά. Στη δεκαετία του 60 η κατάσταση στην ισραηλινή κοινωνία
είχε αγριέψει. Η ανεργία, η περιθωριοποίηση των διαφορετικών Εβραίων,
που δεν ήταν ξανθοί ή κοκκινοτρίχηδες αλλά μελαχροινοί, ολόιδιοι
Άραβες, είχε ωθήσει τα πράγματα ως τα άκρα. Οι Εβραίοι που
κατάγονταν από αραβικές χώρες είχαν φτιάξει μια οργάνωση που
ονόμαζαν «οι Μαύροι Πάνθηρες» και πρωτοστατούσε σε μαζικές
κινητοποιήσεις που αναστάτωναν τη ζωή του κράτους. Στο μυαλό του
(^23) Κατά λέξη «Γη του Ισραήλ». Έτσι ονομαζόταν η Παλαιστίνη από τους πρώτους Εβραίους εποίκους, πριν
από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Οι φανατικοί σιωνιστές, που οραματίζονται ένα μεγάλο Ισραήλ, έτσι
αποκαλούν την έκταση του ισραηλινού κράτους των προσδοκιών τους.