Ο ΤΥΧΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΟΕΛ ΝΤΟΥΝΤΑΪ

Είχε αρχίσει να ροδίζει η καινούργια μέρα. Δεν ήξερα πόσες ώρες
είχα περάσει μ’ εκείνους τους φρικτούς ανθρώπους. Με συνόδευσαν ως
το ταξί και λέγοντάς μου ένα ψυχρό «μπόκερ τοβ», με χαιρέτησαν
στρατιωτικά και με προσφώνησαν με το βαθμό μου.
Στο σπίτι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν ένα ντουζ και κατόπιν
έπεσα στο κρεβάτι ολόγυμνος. Θα τηλεφωνούσα στη μάνα μου αργότερα.
Ξύπνησα τρομαγμένος από τα απανωτά χτυπήματα στην πόρτα του
διαμερίσματος. Αγνοούσα την ώρα. Δυο ένοπλοι της στρατιωτικής
αστυνομίας μου έδωσαν ένα χαρτί κι έφυγαν. Μέσα σε ώρες όφειλα να
παρουσιαστώ στο Επιτελείο. Η πρόσκληση απευθυνόταν στο λοχαγό
Γιοέλ Ντουνταΐ. Πολύ άκομψος τρόπος, σκέφτηκα, να πληροφορηθώ την
προαγωγή μου. Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι είχα γίνει λοχαγός, με
καθησύχασε, αφού ήταν ένδειξη ότι τουλάχιστον δεν με θεωρούσαν
επικίνδυνο για την τάξη και την ασφάλεια του κράτους.
Μπορεί οι απόψεις μου σε πολλά ζητήματα της τρέχουσας
πολιτικής της χώρας μου να θεωρούνταν «προοδευτικές», αλλά ένιωθα
πως δεν ήμουν πλασμένος από τη στόφα του μάρτυρα, ούτε καν απλώς
του ακτιβιστή. Φαίνεται πως απέφευγα τα σταυρικά διλήμματα της
συνείδησής μου....
Η επίσκεψή μου στο Επιτελείο ήταν σε εντελώς άλλο κλίμα από
εκείνο που είχα αντιμετωπίσει μόλις έφτασα στο Ισραήλ. Με περίμενε ο
διευθυντής δημοσίων σχέσεων του Επιτελείου, που ήταν ο ανώτατος
προϊστάμενός μου. Είχα την ευκαιρία να καθήσω αναπαυτικά σε μια
υπέροχη πολυθρόνα απέναντί του και να απολαύσω έναν αχνιστό γαλλικό
καφέ. Δέχθηκα τα συγχαρητήρια για την προαγωγή μου. Με ρώτησε για
το πώς πέρασα στο ταξίδι μου. Τσιμουδιά για την ανάκριση. Τυπικές
ερωτήσεις ενός ευγενικού επαγγελματία. Μου είπε ότι με θεωρούσε από
τα πλέον άξια στελέχη της υπηρεσίας του, λαμβάνοντας υπόψη ως
επιπρόσθετο προσόν μου, αυτό της ελληνομάθειάς μου, όχι μόνο σε
σχέση με τη γλώσσα, αλλά και όσον αφορά τη γενική κατάσταση που
επικρατεί στην Ελλάδα, αφού διατηρώ φιλικές σχέσεις με Έλληνες. Ο
σκοπός που με κάλεσε, ήταν πως επιθυμούσε να με συγχαρεί για την
προαγωγή μου προσωπικά και τίποτε άλλο. Όταν κατάλαβα πως ο
διαθέσιμος χρόνος του ταξίαρχου είχε τελειώσει, σηκώθηκα και
ανταλλάξαμε μια πράγματι εγκάρδια χειραψία.