Ο Γιοσούα Αμπραάμοβιτς είναι πανέξυπνος άνθρωπος. Άλλωστε
δεν ήταν τυχαία η επιλογή του σ’ αυτό το πόστο, αν και δεν προέρχεται
από την τάξη των αξιωματικών καριέρας. Ο άνθρωπος που έγινε
επικεφαλής του τομέα δημοσίων σχέσεων του ισραηλινού στρατού ήταν
Αμερικανοεβραίος. Είχε εγκατασταθεί εδώ και πολλά χρόνια στο Τελ
Αβίβ. Δούλευε ως αρθρογράφος και πολιτικός αναλυτής για την
Jerusalem Post και ως ανταποκριτής πολλών αμερικανικών και
βρετανικών εφημερίδων, συμπεριλαμβανομένης και της Wall Street
Journal. Όσο ήταν ακόμα Αμερικανός πολίτης είχε υπηρετήσει στον
ισραηλινό στρατό ως εθελοντής. Όπως όλοι οι έφεδροι, κάθε χρόνο γύριζε
στη μονάδα του και πρόσφερε για ένα μήνα τις υπηρεσίες του. Πολύ
πρόσφατα χρειάσθηκε να αξιοποιηθεί για τη θέση που κατέχει τώρα και
του δόθηκε η ισραηλινή ιθαγένεια, ενώ ταυτόχρονα του απονεμήθηκε ο
βαθμός του ταξίαρχου.
Αν κάποιος ήταν σε θέση να υπολογίσει τα κονδύλια σε
συνάλλαγμα, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που έρχονταν στο
Ισραήλ για την ενίσχυση των Αμυντικών Δυνάμεων της χώρας, όπως
επίσημα λέγεται ο στρατός του κράτους, θα καταλάβαινε πόσο σημαντική
ήταν η θέση που κατείχε ο ταξίαρχος Γιοσούα Αμπραάμοβιτς. Στα
γραφεία της διεύθυνσης σχεδιάζονται οι καμπάνιες για την προσέλκυση
χορηγών υπέρ του στρατού μεταξύ των Εβραίων της Διασποράς. Στα ίδια
γραφεία καταστρώνονται και συντάσσονται εκθέσεις και δελτία τύπου με
την «αγιολογία» του ισραηλινού στρατού και την αντίστοιχη
«δαιμονολογία» των κάθε είδους αντιπάλων. Στις συχνές επεμβάσεις του
στρατού στα παλαιστινιακά εδάφη ή στις επιθέσεις κατά των Χεζμπολλάχ
του Λιβάνου, οι δημόσιες σχέσεις όφειλαν να καλύψουν τις σκοτεινές
πλευρές των επιχειρήσεων αυτών και ταυτόχρονα να προβάλλουν
πειστικές εξηγήσεις για την αναγκαιότητα των κάθε λογής επιχειρήσεων,
ακόμη κι εκείνων που προκαλούσαν αποτροπιασμό.
Ο Αμπραάμοβιτς με συνόδευσε μέχρι το χολ έξω από το γραφείο
του και πριν χωρίσουμε, έδωσε εντολή σε μια λοχία της γραμματείας του
να μου δώσει το διαβατήριο. Καθώς απομακρυνόμουν από το Επιτελείο
συλλογιζόμουν, ελαφρά δύσθυμος· η αυλαία της παράστασης έπεσε με
επιτυχία....
Όσο σκεφτόμουν αυτά που μου συνέβησαν σε τόσες λίγες ώρες,
έχανα το κέφι μου και ο θυμός καταλάμβανε το είναι μου ανεξέλεγκτα.
Ένιωθα ατονία στα μέλη μου και στην κυριολεξία έσερνα τα βήματά μου.