στα σοκκάκια της παλιάς Ιερουσαλήμ. Ακόμα και στη θέα ενός
Παλαιστίνιου, ομολογώ, ότι το πρώτο που ερχόταν στο νου μου ήταν η
Χαμάς και η Τζιχάντ ....
Ανεβήκαμε στο τζιπ του Μίχαελ. Μια και ήμουν ο μουσαφίρης τους
κάθησα στη θέση του συνοδηγού. Ο ήλιος είχε δύσει. Κάναμε μια
σύντομη στάση στο κατάστημα τροφίμων του μοσάβ και ο Ράφαελ που
μπήκε μέσα, ξαναγύρισε με δυο τεράστιες χαρτοσακούλες γεμάτες.
«Λίγες προμήθειες για το φίλο μας», είπε. Σε λιγότερο από μισή ώρα
φτάσαμε στο Ντεΐρ Καντίς. Στη διαδρομή δε μιλούσαμε. Σταματήσαμε
μπροστά στο τζαμί του χωριού. Πριν κατεβούμε από το αυτοκίνητο ένας
ηλικιωμένος άνδρας με γκελεμπία και καφίγια φάνηκε στην εξώθυρα ενός
μικρού σπιτιού, κολλημένου στον τοίχο του τζαμιού. Χαμογελούσε.
Μόλις κατεβήκαμε ήρθε προς τη μεριά μας. Πρώτα έσφιξε στην αγκαλιά
του τον Ελί, που τον φίλησε τρεις φορές σταυρωτά στα μάγουλα.
Πρόσεξα ότι ο Ελί έσκυψε προσπαθώντας να του φιλήσει το χέρι, μα ο
γέροντας δεν τον άφησε. Η ίδια υποδοχή επιφυλάχθηκε στον Ράφαελ, που
απόθεσε καταγής τις σακούλες με τα τρόφιμα, και στο τέλος προς εμένα.
Άκουσα δυο λέξεις από το στόμα του· «σαλαάμ αλέικουμ». Μπήκαμε στο
σπίτι που φωτιζόταν με τρία λυχνάρια. Ηλεκτρικό δεν υπήρχε. Μας
περίμεναν μια ηλικιωμένη γυναίκα, που οι φίλοι μου έσκυψαν και της
φίλησαν το χέρι, ενώ η ίδια τους φίλησε τρυφερά στο μέτωπο. Ένας
άνδρας που όταν τον χαιρέτισα μου είπε το όνομά του, «Αχμέντ» και
παρέκει δυο γυναίκες, που μοιάζανε μεταξύ τους. Ήταν οι θυγατέρες του
γέροντα, η Φάτιμα, όπως μου συστήθηκε, μιλώντας μου εβραϊκά και η
Χατίτζα, που ζούσε στο Ζαγκαζίκ της Αιγύπτου και ήρθε πριν δυο μέρες
να δει τους δικούς της. Ο γέροντας μας κάλεσε να καθίσουμε. Σε λίγο
μπήκε στο σπίτι ένας νεαρός που μου συστήθηκε ως Χουσεΐν και ήταν
γαμπρός του οικοδεσπότη, άνδρας της Φατίμα.
Ένιωθα ευχάριστα, αν και λίγο άβολα. Οι άνθρωποι που έβλεπα δεν
είχαν όψη τρομοκράτη. Αντιθέτως φαίνονταν τόσο φιλικοί απέναντί μας.
Παρατηρούσα τα πάντα γύρω μου. Ένιωθα σα να ανακάλυπτα έναν
άγνωστο κόσμο παρατηρώντας τα πάντα τργύρω μου, ανθρώπους και
αντικείμενα. Όλα σε τούτο το σπίτι ήταν απλά, υπερβολικά λιτά για τα
δικά μας μέτρα. Μα δεν σου άφηναν την αίσθηση της φτώχειας ή της
μιζέριας. Στους τοίχους υπήρχαν τρεις κορνίζες με υπέροχες συνθέσεις
αραβικών επιγραφών. Η μία μάλιστα μου έκανε εντύπωση, γιατί το
σύμπλεγμα των γραμμάτων σχημάτιζε ένα λιοντάρι. Μου εξήγησαν
αργότερα, ότι η περίτεχνη καλλιγραφική απεικόνιση αναφέρεται στον
dharmaraksita
(dharmaraksita)
#1