Ο ΤΥΧΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΟΕΛ ΝΤΟΥΝΤΑΪ

Ιμάμη Αλή, γαμπρό του Προφήτη Μοχάμεντ, που ονομάσθηκε λιοντάρι
του Αλλάχ. Εκτός από τις επιγραφές ένα μπαντίρ κρεμασμένο στον τοίχο
συμπλήρωνε τη διακόσμηση του χώρου.
Η Φάτιμα απευθύνθηκε στους φίλους μου και τους είπε πως ο
Σεΐχης τους ευχαριστεί για όσα φέρανε, αλλά τους παρακαλεί να μην
επαναληφθεί κάτι τέτοιο. «Το σπίτι του πατέρα μου, μου είπε να σας το
θυμίσω και πάλι, είναι και δικό σας» συμπλήρωσε η νεαρή γυναίκα.
Η Χατίτζα έστρωσε μπροστά μας ένα λευκό τραπεζομάντιλο και
όλοι βολευτήκαμε τριγύρω. Η ηλικιωμένη γυναίκα μας έφερε ένα δίσκο
με τσάι που άχνιζε και μικρά πήλινα ποτηράκια. Ο Σεΐχης άρχισε να
σερβίρει. Εκτός από μένα οι άλλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους, εκτός από
την Χατίτζα, που συνάντησαν ο Ράφαελ και ο Ελί εκείνο το βράδυ. Σιγά
σιγά άφησα τον εαυτό μου και ευχαριστιόμουν υπερβολικά τη συντροφιά
μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Απολάμβανα που καθόμουν οκλαδόν πάνω
στην ψάθα που κάλυπτε το δάπεδο. Κάποια στιγμή σηκώθηκε ο Σεΐχ
Ισμαήλ Αμπού Σάλεχ, όπως μου είπαν ότι λεγόταν οι φίλοι μου, χάθηκε
για λίγο σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο και γύρισε κρατώντας ένα μικρό
μαξιλάρι. Μου το έδωσε και με τη βοήθεια του Ελί, μου είπε να το
χρησιμοποιήσω για να βολευτώ πιο αναπαυτικά.
Για πότε εμφανίστηκαν μπροστά μας, πάνω στο στρωμένο
τραπεζομάντιλο, δυο πιατέλες με πιλάφι κι ένα ταψί με ψημένο μισό αρνί,
δεν πήρα είδηση. Η Φάτιμα μας ενημέρωσε στα εβραϊκά, ότι το αρνί,
ήταν δώρο του Γιουσούφ του βοσκού, που ο Ράφαελ είχε σώσει από
αρρώστεια τα ζώα του. «Πριν από καιρό είχε παρακαλέσει τον πατέρα να
τον ειδοποιήσουμε, πότε θα ερχόσασταν. Έτσι σήμερα έσφαξε ένα μικρό
προβατάκι και το έφερε για να δείξει την ευγνωμοσύνη του για το καλό
που του κάνατε». Ο Ράφαελ διαμαρτυρήθηκε θεωρώντας το δώρο πολύ
μεγάλο για έναν φτωχό κτηνοτρόφο. «Άλλωστε δεν είχα κάνει παρά το
χρέος μου, ως κτηνίατρος», πρόσθεσε. Ο γέροντας μας προέτρεψε να
αρχίσουμε να τρώμε και συμπλήρωσε· «το να δεχθείς ένα δώρο, από έναν
φτωχό άνθρωπο με ευχαρίστηση και χωρίς περιττά λόγια, δείχνεις
έμπρακτα πως τον τιμάς. Εκείνο που λείπει από τις σχέσεις των
ανθρώπων μεταξύ τους είναι η αναγνώριση της τιμής, που αρμόζει σε
κάθε ύπαρξη. Όλοι οι άνθρωποι, χωρίς διακρίσεις φυλής ή θρησκείας,
οικονομικής κατάστασης ή θέσης στην κοινωνία, κρύβουν την πολύτιμη
αχτίνα φωτός που τους εμπιστεύθηκε ο Δημιουργός. Ακόμη και όσοι με
πείσμα αγνοούν αυτήν την αλήθεια και με τη συμπεριφορά τους
προσπαθούν να σβήσουν απ’ το είναι τους αυτήν τη μεγαλόπρεπη προίκα,