το φούρνο είναι τραγανιστό. Το κουνάφα σερβίρεται περιχυμένο με ζεστό
σιρόπι, όπως ακριβώς μας το πρόσφεραν στο σπίτι του Σεΐχ Αμπού Σάλεχ.
Ήταν μια γευστική απόλαυση, που δεν μπορεί να περιγραφεί. Με γύρισε
λίγα χρόνια πίσω και μου θύμισε την πρώτη φορά που γεύτηκα τούτο το
θεσπέσιο γλύκισμα στο εστιατόριο Gelik, στο Ataköy της Ισταμπούλ.
Κάποια στιγμή, η απόλαυση της σιγής και των ρεμβασμών μου,
έφτασε στο πέρας της μ’ ένα «αλχάμ ντου λιλλάχ» που ακούστηκε από το
στόμα του Σεΐχη. «Χαίρομαι απόψε», συνέχισε ο γέροντας αφού
προηγουμένως παρακάλεσε τον Ελί να κάνει χρέη διερμηνέα, «για την
όμορφη συντροφιά μας, για την απόλαυση του φαγητού που μας χάρισε
το έλεος του Θεού και γιατί, για άλλη μια φορά ο Αλλάχ, σουμπχάνατου
ουά τά ́λα^27 , φανερώθηκε σε μένα, που είμαι ένας γέρος φουκαράς,
αληθινός πέρα ως πέρα». Έστρεψε το βλέμμα του και το βύθισε μέσα από
τα μάτια στην ψυχή μου λέγοντας: «Εκτός από την οικογένειά μου, εδώ
και λίγο καιρό αξιώθηκα ν’ αποκτήσω άλλους τέσσερις γιους. Τους
φίλους σου, τον Ελί, τον Ράφαελ, τον Ελιάχου και τον Μίχαελ». Προς
στιγμή στράφηκε στην πλευρά που κάθονταν ο Ελί, ο Ράφαελ και ο
Μίχαελ χαρίζοντάς τους ένα γλυκύτατο χαμόγελο. «Σε όλη μου τη ζωή
δεν είχα γνωρίσει ούτε έναν Εβραίο. Ο Αλλάχ μου έστειλε με θαυμαστό
τρόπο ένα μήνυμα, πως θα διακονούσα Εβραίους. Πέρασαν έξι ολόκληρα
χρόνια και δεν είχα συναντήσει, έστω έναν Εβραίο. Παρόλα αυτά, δεν
μπορούσα να λησμονήσω το μήνυμα του Θεού και απλώς περίμενα.
Ώσπου, κάτω από συνθήκες, που μονάχα το έλεος και η σοφία του Αλλάχ
μπορεί να εξηγήσει, γνώρισα τον Μίχαελ. Μετά προστέθηκαν οι άλλοι
και τώρα εσύ. Καλώς ήρθες λοιπόν παιδί μου. Λυπάμαι, γιατί είμαι
αρκετά προχωρημένης ηλικίας και κυρίως χοντροκέφαλος και δεν έχω
δικαίωμα να ελπίζω, ότι θα μπορέσω να μιλήσω τη γλώσσα σας, αν και ο
καλός μου ο Ελί, όποτε βρισκόμαστε, κάνει μεγάλες προσπάθειες να μου
μάθει ορισμένες λέξεις. Ελί, σαν δάσκαλός μου, τί βαθμό θα έβαζες στον
μαθητή σου»; Τελειώνοντας τη φράση του άρχισε να γελά, σαν
σκολιαρούδι, που πέταξε μια εξυπνάδα στην τάξη, παρασύροντας κι εμάς
στα γέλια.
«Πριν καθήσουμε για φαγητό, είπα μια γνώμη, για το ότι συχνά,
φαίνεται πιο δύσκολο να προσφέρεις σε κάποιον, από το να δεχθείς την
βοήθεια του άλλου. Θυμήθηκα λοιπόν μια ιστορία που άκουσα στα νειάτα
μου όταν ζούσα στο Χαλέπι και αν έχετε χρόνο, θα ήθελα να σας την
(^27) Έκφραση ευσέβειας που συνήθως ακολουθεί την αναφορά του κατ’ εξοχήν θείου Ονόματος Αλλάχ, κατά το
Ισλάμ.